Farewell to Manzanar

در طول جنگ جهانی دوم، جامعه ای به نام Manzanar به سرعت در کشور بیابانی کوهستانی کالیفرنیا، در شرق سیرا ایجاد شد. هدف آن اسکان هزاران زندانی آمریکایی ژاپنی بود. یکی از اولین خانواده هایی که وارد شد واکاتسوکی ها بودند که به آنها دستور داده شد که تجارت ماهیگیری خود را در لانگ بیچ ترک کنند و فقط وسایلی را که می توانستند حمل کنند با خود ببرند. برای جین واکاتسوکی، یک کودک هفت ساله، Manzanar به شیوه ای از زندگی تبدیل شد که در آن مبارزه کرد و سازگار شد، مشاهده کرد و رشد کرد. برای پدرش اساساً پایان زندگی او بود.

در سی و هفت سالگی، جین واکاتسوکی هیوستون زندگی در مانزانار را از چشمان کودکی که بود به یاد می آورد. او از ترس، سردرگمی و سرگشتگی خود و نیز وقار و تدبیر زیاد مردم در شرایط ظالمانه و تحقیرآمیز می گوید. جین که با همسرش نوشته شده است، یک حساب اول شخص قدرتمند ارائه می دهد که جستجوی او برای معنای Manzanar را نشان می دهد.

وداع با Manzanar باعث شده است...

During World War II a community called Manzanar was hastily created in the high mountain desert country of California, east of the Sierras. Its purpose was to house thousands of Japanese American internees. One of the first families to arrive was the Wakatsukis, who were ordered to leave their fishing business in Long Beach and take with them only the belongings they could carry. For Jeanne Wakatsuki, a seven-year-old child, Manzanar became a way of life in which she struggled and adapted, observed and grew. For her father it was essentially the end of his life.

At age thirty-seven, Jeanne Wakatsuki Houston recalls life at Manzanar through the eyes of the child she was. She tells of her fear, confusion, and bewilderment as well as the dignity and great resourcefulness of people in oppressive and demeaning circumstances. Written with her husband, Jeanne delivers a powerful first-person account that reveals her search for the meaning of Manzanar.

Farewell to Manzanar has...