Fanon's dialectic of experience

با شکوفایی پسااستعمار، به فرانتس فانون، نظریه پرداز برجسته مبارزه با استعمار باز می گردیم. در این تفسیر مجدد کامل از متون فانون، آتو سکی اوتو تضمین می‌کند که ما با آگاهی کامل از پیچیدگی رسمی و غنای محتوایی کارش به او بازگردیم. فانون یک روانپزشک کارائیبی که پس از جنگ جهانی دوم در فرانسه آموزش دیده و ناظر گویا تأثیرات استعمار فرانسه بر افراد آن از الجزایر تا هندوچین بود، شخصیتی بحث برانگیز بود که در کتاب های پرفروش خود از آزادی ملی و مقاومت در برابر قدرت استعماری حمایت می کرد، سیاه پوست، ماسک سفید و بدبخت زمین.

اما مناقشات مربوط به زندگی و مرگ او - که برخی آن را به سیا نسبت می دهند - در مقایسه با موارد پیرامون کار او کوچک است. در جایی که تحسین‌کنندگان و مخالفان ایده‌های او را آمیزه‌ای نامنسجم از اگزیستانسیالیسم، مارکسیسم و ​​روانکاوی می‌دانستند، سکی اوتو با خواندن آن به‌عنوان یک روایت دیالکتیکی دراماتیک، نظم را به آثار فانون باز می‌گرداند.دیالکتیک تجربه فانون دعوت می‌کند. فانون را به عنوان نمایشنامه‌نویسی می‌بینیم که جنبشی از تجربه را به نمایش می‌گذارد - درام عوامل اجتماعی در بافت استعماری و پیامدهای آن - به شیوه‌ای که الگوی خاصی بر ساختار روایی پدیدارشناسی روح هگل دارد. سکی اوتو با شناخت محوریت تجربه در آثار فانون، به ما اجازه می‌دهد تا این شخصیت را که در سنت فلسفه سیاسی از ارسطو تا آرنت درک نشده است، درک کنیم.

With the flowering of postcolonialism, we return to Frantz Fanon, a leading theorist of the struggle against colonialism. In this thorough reinterpretation of Fanon's texts, Ato Sekyi-Otu ensures that we return to him fully aware of the unsuspected formal complexity and substantive richness of his work. A Caribbean psychiatrist trained in France after World War II and an eloquent observer of the effects of French colonialism on its subjects from Algeria to Indochina, Fanon was a controversial figure--advocating national liberation and resistance to colonial power in his bestsellers, Black Skin, White Masks and The Wretched of the Earth.

But the controversies attending his life--and death, which some ascribed to the CIA--are small in comparison to those surrounding his work. Where admirers and detractors alike have seen his ideas as an incoherent mixture of Existentialism, Marxism, and psychoanalysis, Sekyi-Otu restores order to Fanon's oeuvre by reading it as one dramatic dialectical narrative.Fanon's Dialectic of Experience invites us to see Fanon as a dramatist enacting a movement of experience--the drama of social agents in the colonial context and its aftermath--in a manner idiosyncratically patterned on the narrative structure of Hegel's Phenomenology of Spirit. By recognizing the centrality of experience to Fanon's work, Sekyi-Otu allows us to comprehend this much misunderstood figure within the tradition of political philosophy from Aristotle to Arendt.