Faith Under Fire: What the Middle East conflict has taught me about God

نائب بغداد با مصیبت روزانه مواجه می شود.

وقتی دختر جوانی در جماعتش پس از امید و دعای بسیار درگذشت، چه بر سر ایمان او آمد؟ او بهترین و بدترین را ملاقات کرده است: امامان خوش بیان و موافق و ربیانی. توهین و بی صداقتی مسیحی. چه چیزی او را مایل به دیدن بهترین ها نگه داشته است؟ هر بار که به عراق برمی گردد ممکن است برای آخرین بار با خانواده اش خداحافظی کند. آنها چه فکر می کنند؟ او از بیماری ام اس رنج می برد. چگونه با وجود ضعف جسمانی و پیشرفت آن شاداب می ماند؟ آخر شب، تنها در اتاق مطالعه به خدا چه می گوید؟ او گرفتار حوادث مهمی شده است. آیا او می تواند دست خدا را ببیند؟ با نگاه کردن به آینده، آیا او می تواند به آینده خوش بین باشد؟ منابع انرژی معنوی او کجاست؟ دعا می کند: چرا؟ او می‌گوید: «هر کاری که خدا ما را به انجام آن فرا می‌خواند بی‌درد نیست. "بیشتر کار من صرفاً در مورد نشان دادن عشق به افراد دوست داشتنی است."

The 'Vicar of Baghdad' encounters daily tragedy.

What happened to his faith when a young girl in his congregation died, after much hope and prayer? He has met the best and worst: articulate, agreeable imams and rabbis; Christian venality and dishonesty. What has kept him willing to see the best? Every time he returns to Iraq he may be saying goodbye to his family for the last time. What do they think? He suffers from MS. How does he remain cheerful despite his physical weakness, and its progression? What does he say to God, alone in his study, late at night? He has been caught up in momentous events. Can he see the hand of God? Looking ahead, can he be optimistic about the future? Where are his sources of spiritual energy? He solicits prayer: why? 'Not everything God calls us to do is painless,' he comments. 'Much of my work is simply about showing love to the unlovely.'