Faith Envy: Kierkegaard, Wittgenstein, and Weil on Desirable Faith

گاه به گاه، هم مؤمنان و هم غیر مؤمنان به کسانی که ایمان بیشتری دارند حسادت می‌کنند. هرمن کروسبرگن در این کتاب مفهوم حسادت ایمانی را به عنوان زاویه ای برای بررسی ایمان و زبان دینی مطرح کرده و جهت جدیدی را برای فلسفه دین ارائه می دهد. برای مدت بسیار طولانی، فلسفه دین بر گزاره‌های ایمانی در مورد قدرت‌های فوق تجربی تمرکز کرده است، و فراموش کرده است که اگر روزی قادر به اثبات این گزاره‌ها باشند، دیگر دینی نیستند. کروسبرگن امکان استفاده از زاویه حسادت ایمان را برای یک رویکرد جایگزین بسیار مورد نیاز، با استفاده از فیلسوفان سورن کیرکگارد، لودویگ ویتگنشتاین و سیمون ویل به عنوان راهنما بررسی می کند. زندگی و آثار آنها اغلب برای آنچه در مورد اعتقادات مذهبی می گویند مورد مطالعه قرار گرفته است. با این حال، در اینجا تمرکز بر آنچه آنها در مورد ایمانی که به آنها حسادت می‌کنند می‌گویند. حسادت ایمانی خودمان، و تلاش کی یرکگور، ویتگنشتاین و ویل برای معنا بخشیدن به آن، بینش عمیق تری در مورد اینکه ایمان چیست و می تواند باشد، ارائه می دهد. این کتاب مداخله ای به موقع و تحریک آمیز در فلسفه دینی است که به بن بست رسیده است، و جامعه ای که به شدت نگران ایمان است اما با این وجود به آن حسادت می کند.

From time to time, both believers and nonbelievers envy those with more faith. In this book, Hermen Kroesbergen coins the concept of faith envy as an angle to investigate faith and religious language, and provide a new direction for the philosophy of religion. For far too long, the philosophy of religion has focused on statements of faith concerning superempirical powers, forgetting that if they would ever be able to prove these statements, they cease to be religious. Kroesbergen explores the possibility of using the angle of faith envy for a much-needed alternative approach, using the philosophers Søren Kierkegaard, Ludwig Wittgenstein, and Simone Weil as guides. Their lives and works have often been studied for what they have to say about religious beliefs; here, however, the focus is on what they have to say about the faith they envy. Our own faith envy, and Kierkegaard, Wittgenstein, and Weil’s struggle to make sense of it provides a deeper insight into what faith is and could be. This book is a timely and provocative intervention in a philosophy of religion that has reached a dead end, and a society that is deeply troubled about faith but envies it nonetheless.