Fable, Method, and Imagination in Descartes

افسانه ها در روش و روانشناسی دکارتی چه نقشی دارند؟ با نگاهی به استفاده دکارت از افسانه‌ها، جیمز گریفیث پیشنهاد می‌کند که منطق افسانه‌ای وجود دارد که در قلب فلسفه دکارت قرار دارد. این جلد ابتدا با تمرکز بر جهانو گفتمان روش، نشان می‌دهد که دکارت با نوشتن در قالب افسانه به خوانندگان خود اجازه داد تا از روش‌های اسکولاستیک فلسفی فاصله بگیرند. با در نظر گرفتن این ساختار افسانه‌ای یا منطق، این کتاب رابطه بین تحلیل، ترکیب و علوم غیردقیق را دوباره بررسی می‌کند. بین متافیزیک و زندگی اخلاقی-سیاسی; و بین تخیل، اراده و اشتیاق.

What role do fables play in Cartesian method and psychology? By looking at Descartes’ use of fables, James Griffith suggests there is a fabular logic that runs to the heart of Descartes’ philosophy. First focusing on The World and the Discourse on Method, this volume shows that by writing in fable form, Descartes allowed his readers to break from Scholastic methods of philosophizing. With this fable-structure or -logic in mind, the book reexamines the relationship between analysis, synthesis, and inexact sciences; between metaphysics and ethico-political life; and between the imagination, the will, and the passions.