Extrastriate Cortex in Primates

در طول بیست و پنج سال گذشته، تلاش‌های گسترده‌ای صورت گرفته است، که هنوز در این زمینه در حال رشد است، برای کشف و درک سازماندهی کورتکس خارجی در پستانداران. ما اکنون تشخیص می دهیم که بیشتر نئوکورتکس دمی به نوعی بصری است و این ناحیه بصری بزرگ شامل بسیاری از مناطق متمایز است. برخی از این مناطق به خوبی تعریف شده‌اند و ارتباطات، ویژگی‌های عصبی و پیامدهای عملکردی غیرفعال‌سازی‌ها مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. اخیراً، تصویربرداری غیرتهاجمی از الگوهای فعالیت قشر مغز در حین انجام وظایف بینایی منجر به گسترش جریان مقالاتی در مورد قشر بینایی خارج از بدن انسان شده است و نتایج مربوط به نظریه‌های سازمان‌دهی قشر بینایی است که از تحقیقات روی میمون‌ها پدید آمده‌اند. در این پس‌زمینه، زمان برای بررسی پیشرفت‌ها و نگاهی به آینده فرا رسیده است. یک نکته مهم که در همان ابتدا باید بر آن تاکید شود این است که خواننده ممکن است با استفاده از اصطلاحات مختلف گیج یا گیج شود. پژوهشگران انفرادی معمولاً از اصطلاحات متفاوتی استفاده می کنند، اما به طور کلی برخی از آنها سودمندتر از سایرین هستند. همانطور که توسط رو و استون (1977) و همچنین توسط دیگران مورد بحث قرار گرفت، تمایل تاسف باری وجود دارد که نام‌های نشان‌دهنده نقش به ایده‌های ثابتی در مورد عملکرد منجر شوند، برخلاف آن‌هایی که خنثی‌تر و سازگارتر با یافته‌های جدید هستند.

Over the last twenty-five years, there has been an extensive effort, still growing for that matter, to explore and understand the organization of extrastriate cor­ tex in primates. We now recognize that most of caudal neocortex is visual in some sense and that this large visual region includes many distinct areas. Some of these areas have been well defined, and connections, neural properties, and the functional consequences of deactivations have been studied. More recently, non­ invasive imaging of cortical activity patterns during visual tasks has led to an expanding stream of papers on extrastriate visual cortex of humans, and results have been related to theories of visual cortex organization that have emerged from research on monkeys. Against this backdrop, the time seems ripe for a review of progress and a glance at the future. One caveat important to emphasize at the very onset is that the reader may be puzzled or confused by the use of different terminologies. Individual investi­ gators commonly tend to favor different terminologies, but in general some prove more advantageous than others. As discussed by Rowe and Stone (1977) as well as by others, there is an unfortunate tendency for role-indicating names to lead to fixed ideas about function, in contrast to those that are more neutral and adaptable to new findings.