Expressive Spaces in Digital 3D Cinema

این کتاب دیدگاه سنجیده‌تری را در مورد سه‌بعدی ارائه می‌کند، که اغلب به عنوان یک ترفند حواس‌پرتی در تضاد با داستان‌سرایی هنرمندانه سینمایی دیده می‌شود. Owen Weetch به این موضوع نگاه می‌کند که چگونه استریوگرافی اهمیت و بیانی بیشتری را به فیلم‌های فردی می‌آورد که همگی کاربردهای قابل توجهی از قالب را به نمایش می‌گذارند. آواتار، جاذبه، حفره، گتسبی بزرگ و یخ زده همگی نشان می دهند که استریوگرافی فرآیندی غنی و پیچیده است که پتانسیل آن را دارد که به روایت و مضامین فیلم معنای بیشتری بدهد. از طریق مطالعه دقیق این پنج مثال بسیار متفاوت، فضاهای بیانگر در سینمای سه بعدی دیجیتال نشان می دهد که چگونه حساس بودن به دستکاری استریوگرافی می تواند درک انتقادی از فیلم های استریوسکوپی را برجسته و غنی کند. این نشان می‌دهد که قرارگیری بیانی شخصیت‌ها و اشیاء در دنیای فیلم‌های سه بعدی می‌تواند به شیوه‌هایی معنا بسازد که برای سینمای «مسطح» در دسترس نیست.

This book puts forward a more considered perspective on 3D, which is often seen as a distracting gimmick at odds with artful cinematic storytelling. Owen Weetch looks at how stereography brings added significance and expressivity to individual films that all showcase remarkable uses of the format. Avatar, Gravity, The Hole, The Great Gatsby and Frozen all demonstrate that stereography is a rich and sophisticated process that has the potential to bring extra meaning to a film’s narrative and themes. Through close reading of these five very different examples, Expressive Spaces in Digital 3D Cinema shows how being sensitive to stereographic manipulation can nuance and enrich the critical appreciation of stereoscopic films. It demonstrates that the expressive placement of characters and objects within 3D film worlds can construct meaning in ways that are unavailable to ‘flat’ cinema.