Expressions of Judgment: An Essay on Kant's Aesthetics

نقد داوری-سومین و آخرین اثر در نظام انتقادی کانت- پایه زیبایی شناسی مدرن را در سال 1790 پایه گذاری کرد. ارزیابی مجدد الی فریدلندر از این دستاورد اساسی، اندیشه کانت را در به منظور آشکار کردن وحدت درونی نقد سوم.

Expressions of Judgmentبر ارتباط درونی قضاوت و معنا در زیبایی‌شناسی کانت تأکید می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه لذت در قضاوت ارتباط تنگاتنگی با آن دارد. توانایی ما برای استخراج معنا از رویارویی ما با زیبایی. اگرچه معنادار بودن قضاوت زیبایی‌شناختی در پاسخ به هنر بیشتر مشهود است، اما قدردانی از زیبایی طبیعت سهم یکسانی در تجربه مهم دنیای ما دارد. توجه فریدلندر به دوگانگی های بنیادی زیربنای نقد سوم - مانند نقد هنر و طبیعت - نشان می دهد که چگونه مضامین آن به طور سیستماتیک تابع وظیفه اصلی کانت است: طرحی فلسفی برای میانجیگری بین قلمروهای طبیعت و آزادی.

این درک از کارکرد واسطه‌ای قضاوت، فریدلندر را در بیان ابعاد حوزه زیبایی‌شناسی که بین هنر و طبیعت، سوژه و ابژه، دانش و اراده و همچنین بین فردی و جمعی بیان قضاوت تمایز و نیز تداوم این مرحله مهم متاخر در کار انتقادی کانت را روشن می کند و بینش هایی را برای محققان با تجربه و همچنین دانشجویان جدید فلسفه فراهم می کند.

The Critique of Judgment―the third and final work in Kant’s critical system―laid the groundwork of modern aesthetics when it appeared in 1790. Eli Friedlander’s reappraisal of this seminal accomplishment reformulates and elucidates Kant’s thought in order to reveal the inner unity of the Third Critique.

Expressions of Judgment emphasizes the internal connection of judgment and meaning in Kant’s aesthetics, showing how the pleasure in judging is intimately related to our capacity to draw meaning from our encounter with beauty. Although the meaningfulness of aesthetic judgment is most evident in the response to art, the appreciation of nature’s beauty has an equal share in the significant experience of our world. Friedlander’s attention to fundamental dualities underlying the Third Critique―such as that of art and nature―underscores how its themes are subordinated systematically to the central task Kant sets himself: that of devising a philosophical blueprint for the mediation between the realms of nature and freedom.

This understanding of the mediating function of judgment guides Friedlander in articulating the dimensions of the field of the aesthetic that opens between art and nature, the subject and the object, knowledge and the will, as well as between the individual and the communal. Expressions of Judgment illuminates the distinctness as well as the continuity of this important late phase in Kant’s critical enterprise, providing insights for experienced scholars as well as new students of philosophy.