Exploring Student Loneliness in Higher Education: A Discursive Psychology Approach

این کتاب یک مطالعه زبانشناختی کیفی عمیق درباره افشای تنهایی در مصاحبه با دانشجویان مقطع کارشناسی در انگلستان است. در حالی که تحقیقات زیادی در زمینه تنهایی در زمینه‌های روان‌شناسی، سیاست‌های اجتماعی و آموزش انجام شده است، چنین مطالعاتی عوامل اجتماعی پشت پریشانی روانی را بدون توجه صریح به رسانه‌ای که چنین پریشانی در آن ارتباط و تجسم می‌یابد (یعنی زبان) اولویت‌بندی کرده‌اند. این مونوگراف این مجموعه رو به رشد کار را با استدلال برای تمرکز بیشتر بر بینش‌هایی که تحلیل زبان‌شناختی می‌تواند برای بررسی چگونگی و چرایی افشای تنهایی توسط دانشجویان آموزش عالی فراهم کند، تکمیل می‌کند. این کتاب اولین مطالعه‌ای است که به طور خاص به گفتمان‌های تنهایی در آموزش عالی از منظر زبان‌شناختی می‌پردازد و مورد توجه متخصصان آموزش و مراقبت‌های بهداشتی، ارائه‌دهندگان مشاوره و رفاه، و دانشجویان و محققان تحلیل گفتمان و زبان‌شناسی خواهد بود.

This book is an in-depth qualitative linguistic study of loneliness disclosures in interviews with undergraduate students in the UK. While much loneliness research has been undertaken in the areas of psychology, social policy and education, such studies have prioritised the social factors behind mental distress without paying explicit attention to the medium in which such distress is communicated and embodied (i.e. language). This monograph supplements this growing body of work by arguing for a stronger focus on the insights which linguistic analysis can provide for investigating how and why loneliness is disclosed by Higher Education students. This book is the first study to address discourses of loneliness in Higher Education specifically from a linguistic perspective, and will be of interest to education and healthcare professionals, counselling and welfare providers, and students and scholars of discourse analysis and linguistics.