Explorations in Phenomenology: Papers of the Society for Phenomenology and Existential Philosophy

بر خلاف تصور رایج، فیلسوفان حرفه ای می خواهند و نیاز به شنیده شدن دارند. آنها با نداشتن عامه مردم در این کشور به مخاطبان همتا و رقبا روی می آورند. اما این مخاطبان یا در بدنه‌های حرفه‌ای غول‌پیکر و غیرمتمرکز یا در گروه‌های محدودکننده متخصصان یافت می‌شوند. در این راستا، انجمن پدیدارشناسی و فلسفه وجودی می‌تواند مدعی نقش بی‌نظیری در بین سازمان‌های دانشگاهی این کشور باشد. اکنون در دهمین سال فعالیت خود، به یکی از مهم ترین انجمن ها در آمریکا برای تبادل آزاد افکار تبدیل شده است. این انجمن از زمان تأسیس به طور قابل توجهی رشد کرده است و جلسات سالانه آن باعث جذب محققان در زمینه فلسفه و سایر رشته ها از سراسر کشور و خارج از کشور می شود. اما این جلسات به طور قابل توجهی با سایر جلسات متفاوت است: بسیار بزرگتر از آن که تحت سلطه هر دسته یا دکترین واحدی قرار گیرند، در عین حال به اندازه کافی کوچک هستند تا بحث های پر جنب و جوش را در جلسات سازماندهی شده تشویق کنند و نه فقط در راهروهای بیرون. انجمن تمرکز خود را از دو "جهت" فلسفی نزدیک که در عنوان آن ذکر شده است، می گیرد. با این حال، از همان ابتدا تعداد قابل توجهی از مشارکت‌کنندگان را در جلسات خود گنجانده است که با این جهت‌ها شناخته نمی‌شوند یا حتی با آن‌ها همدل نیستند، اما حداقل مایلند با کسانی که دارند گفتگو کنند. علاوه بر این، انجمن تا حد محدودی به چیزی نادر در زندگی فکری آمریکایی دست یافته است: یک تغییر بین رشته ای.

Contrary to popular belief, professional philosophers want and need to be heard. Lacking a large and general public in this country, they turn to audiences of peers and rivals. But these audiences are found either in giant, unfocused professional bodies, or in restrictive groups of specialists. In this respect, the Society for Phenomenology and Existential Philosophy can claim a unique role among academic organizations in this country. Now in its tenth year, it has become one of the most important forums in America for the open exchange of ideas. The Society has grown considerably since its founding, and its annual meetings attract scholars in philosophy and other disciplines from across the country and abroad. But these meetings differ markedly from others: too large to be dominated by any single clique or doctrine, they are at the same time small enough to encourage lively discussion within its organized sessions and not just in the corridors outside. The Society derives its focus from the two closely allied philosophical "directions" indicated in its title. Yet from the beginning it has included in its meetings a sizeable number of contributors who are not identified with or even sympathetic to these directions, but are at least willing to engage in a dialogue with those who are. Furthermore, the Society has accomplished to a limited degree something rare indeed in American intellectual life: an interdisciplinary ex- 2 INTRODUCTION change.