Experiment and the Making of Meaning: Human Agency in Scientific Observation and Experiment

. . . موضوع «معنا» یکی از موضوعات مورد بحث در فلسفه است که در آن به معنای واقعی کلمه چیزی جز «نظریه» وجود ندارد - به معنای واقعی کلمه چیزی که بتوان آن را به عنوان «دیدگاه عقل سلیم» برچسب زد یا حتی به تمسخر گرفت. پاتنام، «معنای معنا» این کتاب برخی از حقایق را در پشت این باور که آزمایش نشانه فعالیت علمی است، بررسی می‌کند. توصیف دانشمندان از طبیعت حاصل دو نوع برخورد است: آنها با یکدیگر و با طبیعت تعامل دارند. فلسفه علم، به طور کلی، نتوانسته است توضیحی از هر یک از این دو نوع تعامل ارائه دهد. فیلسوفان معمولاً تصور می‌کنند که دانشمندان برای تولید دانش عمومی از قوانین طبیعی، مشاهده، نظریه‌پردازی و آزمایش می‌کنند، دانشی که می‌تواند برای تولید نظریه‌ها و فناوری‌های جدید به کار رود. این دیدگاه، دنیای دانشمند را به دنیای تجربی تجربه و دانش از پیش بیان شده و دنیای دیگری از گفتگو، اندیشه و استدلال تقسیم می کند. بیشتر فلسفه‌های علم دریافت شده آنقدر منحصراً بر دنیای ادبی بازنمودها تمرکز می‌کنند که نمی‌توانند به مشکلات فلسفی ناشی از تعامل این جهان‌ها بپردازند: دسترسی تجربی به عنوان منبع دانش، معنا و مرجع، و البته واقع‌گرایی. این امر بار معرفت‌شناختی را کاملاً بر روی نقش پیش‌بینی‌کننده آزمایش قرار داده است، زیرا استدلال می‌شود که آزمایش پیش‌بینی‌ها تنها چیزی است که می‌تواند نشان دهد که نظریه‌پردازی دانشمندان توسط طبیعت محدود شده است. در اینجا یک رویکرد صرفا ادبی به نابودی خود کمک می کند. اهمیت معرفت‌شناختی آزمایش یک موضوع نظری است: اهمیت به استدلال بستگی دارد، نه آزمایش.

. . . the topic of 'meaning' is the one topic discussed in philosophy in which there is literally nothing but 'theory' - literally nothing that can be labelled or even ridiculed as the 'common sense view'. Putnam, 'The Meaning of Meaning' This book explores some truths behind the truism that experimentation is a hallmark of scientific activity. Scientists' descriptions of nature result from two sorts of encounter: they interact with each other and with nature. Philosophy of science has, by and large, failed to give an account of either sort of interaction. Philosophers typically imagine that scientists observe, theorize and experiment in order to produce general knowledge of natural laws, knowledge which can be applied to generate new theories and technologies. This view bifurcates the scientist's world into an empirical world of pre-articulate experience and know­ how and another world of talk, thought and argument. Most received philosophies of science focus so exclusively on the literary world of representations that they cannot begin to address the philosophical problems arising from the interaction of these worlds: empirical access as a source of knowledge, meaning and reference, and of course, realism. This has placed the epistemological burden entirely on the predictive role of experiment because, it is argued, testing predictions is all that could show that scientists' theorizing is constrained by nature. Here a purely literary approach contributes to its own demise. The epistemological significance of experiment turns out to be a theoretical matter: cruciality depends on argument, not experiment.