Experiment and Natural Philosophy in Seventeenth-Century Tuscany: The History of the Accademia del Cimento

Accademia del Cimento (1657-1667) اولین مؤسسه در اروپا بود که مدعی استفاده از روش تجربی در تحقیقات علمی خود بود. بر اساس برخی گزارش‌های اخیر، سیمنتو به فرهنگ جدیدی از دانش‌سازی تعلق داشت که عمل ساخت نظریه‌ها را به نفع برنامه‌ای که صرفاً «موضوعات واقعی» را جمع‌آوری می‌کرد، فارغ از استدلال‌های نظری و گمانه‌زنی‌ها، کنار گذاشت.

با این حال، در حالی که Cimento، به رهبری شاهزاده توسکانی، لئوپولدو دی مدیچی، لفاظی تجربی متقاعدکننده ای ایجاد کرد، در واقع دانشگاهیان به ساخت آزمایش ها و تفسیر نتایج آنها بر اساس ادامه دادند. از اهداف نظری و علایق گسترده‌تر آنها در فلسفه طبیعی.

این تحلیل با بررسی استفاده از آزمایش‌ها، ریاضیات و فلسفه طبیعی در ایتالیا در قرن هفدهم آغاز می‌شود. هنگامی که این موضوعات به وضوح تعریف شوند، درک علایق و انگیزه های فکری هر یک از اعضای Cimento آسان تر می شود. مطالعات موردی در مورد کار Cimento در مورد فشار هوا، خلاء، فرآیند انجماد، و خواص و اثرات گرما و سرما، مهارت‌ها، تعهدات و برنامه‌های فلسفی طبیعی گروه را نشان می‌دهد. در همین حال، لئوپولدو در تلاش برای جلوگیری از فشار مذهبی و حفظ شهرت غیر قابل بحث برای آکادمی، دانشگاهیان را از بیان علنی نظرات خود در مورد تعدادی از مسائل سانسور کرد.

هدف این اثر برای مقابله با تاریخ‌نگاری‌هایی است که منشأ علم مدرن را در شیوه‌های تجربی اولین مؤسسات علمی اروپا، مانند Cimento جستجو می‌کنند. این پیشنهاد می کند که ما باید فراتر از بلاغت تجربی موجود در آثار منتشر شده نگاه کنیم تا دریابیم که دانشگاهیان Cimento در فرهنگ نظریه پردازی فلسفی طبیعی که در سراسر اروپا وجود داشت مشارکت داشتند.

The Accademia del Cimento (1657-1667) was the first institution in Europe purporting to use an experimental method in its scientific inquiries. According to some recent accounts, the Cimento belonged to a new culture of knowledge making that abandoned the practice of constructing theories in favour of a programme that simply accumulated ‘matters of fact’, free from theoretical arguments and speculations.

However, while the Cimento, led by Tuscany’s Prince Leopoldo de’Medici, created a persuasive experimental rhetoric, in actuality the academicians continued to construct experiments and interpret their results on the basis of their theoretical aims and their broader interests in natural philosophy.

This analysis begins by examining the use of experiments, mathematics, and natural philosophy in seventeenth-century Italy. Once these topics are clearly defined, it becomes easier to understand the intellectual interests and motivations of each of the Cimento’s members. Case studies regarding the Cimento’s work on air-pressure, the vacuum, the freezing process, and the properties and effects of heat and cold, reveal the group’s natural philosophical skills, commitments, and agendas. Meanwhile, in an attempt to avoid religious pressure and to maintain an uncontroversial reputation for the academy, Leopoldo censored the academicians from publicly expressing their views on a number of issues.

The purpose of this work is to counter historiographies that search for the origins of modern science within the experimental practices of Europe’s first scientific institutions, such as the Cimento. It proposes that we should look beyond the experimental rhetoric found in published works, to find that the Cimento academicians were participants in a culture of natural philosophical theorising that existed throughout Europe.