Expeditionen in den Nanokosmos: Die technologische Revolution im Zellmaßstab

پیشگفتار توسط Dr. هنری جکیل به عنوان دانشمندان، چیزهای زیادی برای نوشتن داریم. نشریات تخصصی، درخواست های مالی و غیره در طول زندگی یک دانشمند به راحتی 200 نشریه وجود دارد، در موارد شدید حتی تا 1000 هم می رسد. یکی از یوری استروچکوف در مسکو در مجموع 948 نشریه در سال های 1981-1990، که تقریباً چهار روز برای هر یک است، نویسنده مشترک بود. با این حال، از نظر رزونانس، رابرت گالو، محقق ایدز، پیشی گرفته است، که «فقط» 428 مقاله در همان دوره منتشر کرده است، اما به طور متوسط ​​86 بار توسط دانشمندان دیگر به کارش استناد شده است (استروچکوف تنها سه نقل قول دریافت کرده است. در هر نشریه). میانگین 86 استناد در هر انتشار در مقایسه با طنین سایر آثار، اوج فوق العاده ای است. در عین حال، نشان می دهد که تعداد خوانندگان ما چقدر کم است. به ندرت چیزی می نویسیم که بیش از 100 نفر (در سراسر جهان) مایل به خواندن آن باشند یا حتی اگر بخواهند آن را بخوانند می توانند آن را بفهمند. هرکسی که سعی می کند برای مخاطبان بزرگ تری بنویسد، در حرفه ما مبنی بر بی اهمیت جلوه دادن علم مظنون است. هرکسی که خود را تا سطح مردم عادی پایین می آورد، شاید دیگر اصلاً یک دانشمند واقعی نباشد، بلکه فقط یک روزنامه نگار علمی باشد. من باید اعتراف کنم که تغییر من، آقای هاید خاص، یکی از همین افراد است. شب هنگام که همه خوابند، کامپیوتر قابل حمل خود را بیرون می آورد و به روزنامه نگاری پست می پردازد. اگر از آن لذت می برد برای من خوب است.

Vorwort von Dr. Henry Jekyll Als Naturwissenschaftler hat unsereiner ja viel zu schreiben. Fachpublika­ tionen, Anträge auf Fördermittel etc. Im Laufe eines Wissenschaftlerlebens kommen leicht 200 Publikationen zusammen, in extremen Fällen können es auch an die 1000 werden. Ein gewisser Yuri Struchkov in Moskau war in den Jahren 1981-1990 Koautor von insgesamt 948 Publikationen, das macht knapp vier Tage für jede. Geht es nach der Resonanz, so wird er jedoch von dem Aids-Forscher Robert Gallo übertroffen, der in demselben Zeitraum zwar «nur» 428 Ver­ öffentlichungen erreicht hat, dessen Arbeiten aber im Schnitt 86mal von anderen Wissenschaftlern zitiert wurden (Struchkov kommt nur auf drei Zitierungen pro Publikation). Der Durchschnitt von 86 Zitierungen pro Veröffentlichung ist zwar ein traumhafter Spitzenwert, verglichen mit der Resonanz anderer Arbeiten. Er demonstriert aber gleichzeitig auch, wie klein unsere Leserschaft ist. Selten schreiben wir etwas, das mehr als 100 Menschen (weltweit) gewillt sind zu lesen oder auch nur verstehen könnten, wenn sie es lesen wollten. Wer versucht, für ein größeres Publikum zu schreiben, macht sich in unserer Zunft verdächtig, die Wissenschaft zu trivialisieren. Wer sich auf das Niveau des Laienpublikums herabläßt, ist ja vielleicht gar kein richtiger Wissenschaftler mehr, sondern nur noch ein Wissenschaftsjournalist. Ich muß Ihnen gestehen, mein alter ego, ein gewisser Mr. Hyde, ist auch so einer. Nachts, wenn alles schläft, holt er seinen tragbaren Computer hervor und frönt der niederen Journaille. Mir soll's ja recht sein, wenn es ihm Spaß macht.