Existenzialkritische Pädagogik: Herausgegeben von Malte Brinkmann

رویکرد وجودی-انتقادی به‌عنوان پدیدارشناسی تأمل به چالش‌های (پسا) مدرن تعلیم و تربیت علمی در انسان‌شناسی، اخلاق، زیبایی‌شناسی، زبان و انسان‌گرایی پاسخ می‌دهد. این امر منجر به بازتعریف آموزش به عنوان یک عمل وجودی در افق ابعاد همزیستی تجربه و عمل می شود. اینها در مطالعات فردی پدیدارشناختی در مورد آموزش اخلاقی، دموکراتیک و زیبایی‌شناختی نشان داده شده‌اند. اگون شوتز رویکرد وجودی-انتقادی را در توصیفات مثال زدنی از دنیای زندگی و تجربیات آموزشی و همچنین در خوانش «کلاسیک‌های» آموزش، پدیدارشناسی و پساساختارگرایی نشان می‌دهد. دایره ای بودن، تفاوت، غریبی، طنین و هستی پدیده هایی هستند که با آنها مقوله ها و مدل های پیشرو رشته و حرفه تربیتی به طور انتقادی به ابعاد ابتدایی تجربه خود بازمی گردند.

Der existenzialkritische Ansatz als Phänomenologie der Besinnung antwortet auf (post-)moderne Herausforderungen der wissenschaftlichen Pädagogik in Anthropologie, Ethik, Ästhetik, Sprache und Humanismus. Er führt zur Neubestimmung von Bildung als existentielle Praxis im Horizont von koexistenziellen Erfahrungs- und Praxisdimensionen. Diese werden in phänomenologischen Einzelstudien zur moralischen, demokratischen und ästhetischen Erziehung aufgewiesen. Egon Schütz demonstriert die existentialkritische Vorgehensweise in exemplarischen Beschreibungen von lebensweltlichen und bildenden Erfahrungen sowie in der Lektüre von „Klassikern“ der Pädagogik, der Phänomenologie und des Poststrukturalismus. Zirkularität, Differenz, Fremdheit, Resonanz und Existenz sind Phänomene, mit denen leitende Kategorien und Modelle der pädagogischen Disziplin und Profession kritisch auf ihre elementaren Erfahrungsdimensionen zurückführt werden.