Excitotoxicity in Neurological Diseases: New Therapeutic Challenge

به طور منطقی می توان پیش بینی کرد که در طول نسل های بعدی، نسبت افراد مسن به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد و با این کار، تعداد افرادی که از اختلالات عصبی حاد (مانند ایسکمی مغزی) یا مزمن رنج می برند، افزایش خواهد یافت. تا به امروز، داروهای تایید شده تنها علائم این بیماری ها را کاهش می دهند (به عنوان مثال، مهارکننده های استیل کولین استراز در بیماری آلزایمر و ال-دوپا و آگونیست های دوپامین در بیماری پارکینسون)، در حالی که به نظر نمی رسد هیچ کدام از پیشرفت فرآیندهای دژنراتیو زیربنایی آنها را متوقف کند. توسعه درمان‌های پیشگیرانه یا محافظتی مؤثر به دلیل محدودیت‌های دانش ما در مورد علل و مکانیسم‌هایی که نورون‌ها به وسیله آن‌ها در اختلالات نورودژنراتیو می‌میرند، مانع شده است. شواهد جمع آوری شده در 20 سال گذشته نشان می دهد که گلوتامات انتقال دهنده عصبی تحریک کننده اصلی ممکن است نقش نوروتوکسین را در شرایط مختلف ایفا کند. به طور خاص، به نظر می رسد که اختلال عملکرد سیستم گلوتاماترژیک یک رویداد اولیه است که به عنوان یک مسیر رایج در پاتوژنز تعداد زیادی از اختلالات عصبی حاد و مزمن، در ارتباط دقیق با مکانیسم های مهم دیگر، مانند استرس اکسیداتیو و نارسایی انرژی، کار می کند و احتمالاً توسط مکانیسم های مختلف در بیماری های مختلف با توجه به آن، تلاش‌های کشف دارو در دهه گذشته بر جستجوی داروهایی متمرکز شده‌اند که یا سطوح سیناپسی گلوتامات را کاهش می‌دهند یا اثرات پس سیناپسی آن را مسدود می‌کنند. علی‌رغم بررسی‌های متعدد در مورد مکانیسم‌های اساسی و جنبه‌های بالینی پدیده اکسیتوتوکسیک، تاکنون هیچ کتاب جامعی این موضوع را با تمام پیچیدگی‌هایش، از مکانیسم‌های اساسی فارماکولوژیک گرفته تا مدل‌های حیوانی بیماری‌ها و در نهایت به پیامدهای بیماری‌زای بالینی و درمانی پوشش نداده است. p>

It can be reasonably anticipated that, over the next generations, the proportion of elderly people will remarkably increase and, with this, the number ofpersons suffering from acute (e.g. cerebral ischemia) or chronic neurodegenerative disorders. To date, approved drugs only alleviate the symptoms ofthese diseases (for instance, acetylcholinesterase inhibitors in Alzheimer disease and L-dopa and dopamine-agonists in Parkinson disease), while none seems to stop the progression of the degenerative processes underlying them. The development of effective preventive or protective therapies has been impeded by the limitations of our knowledge of the causes and the mechanisms by which neurons die in neurodegenerative disorders. Evidence accumulated in the past 20 years indicated that the major excitatory neurotransmitter glutamate may play a role as neurotoxin in several conditions. In particular, the glutamatergic system dysfunction seems to be an early event working as a common pathway in the pathogenesis ofa large number ofacute and chronic neurological disorders, in strict conjunction with other important mechanisms, such as oxidative stress and energetic failure, and probably triggered by different mechanisms in various diseases. In consideration of that, drug discovery efforts over the last decade have been focused on the search for drugs that either reduce glutamate synaptic levels or block its postsynaptic effects. Despite numerous reviews on basic mechanisms and clinical aspects ofthe excitotoxic phenomenon, so far no comprehensive book has covered the topic in all its complexity, starting from basic pharmacological mechanisms, to .animal models of diseases and finally to clinical pathogenic and therapeutic implications.