Everybody's autonomy : connective reading and collective identity

متون تجربی با تشویق رویکردهای خودگردان به خواندن و با قرار دادن خواننده در موقعیتی برابر با نویسنده، خواننده را توانمند می کند. خود مختاری همه در مورد خواندن و هویت است.
 
نویسندگی آوانگارد معاصر اغلب توسط کسانی که ادبیات و هویت را مطالعه می کنند نادیده گرفته شده است. چنین نوشته ای به عنوان بی ربط و بی احترامی به ذهنیت تلقی شده است. اما خود مختاری همه در عوض در ادبیات آوانگارد مدل‌های هویتی قرار می‌گیرد که اشتراکی، ارتباطی و نژادی نگران کننده هستند. خود مختاری همه، همانطور که به پرسش اصلی نقد ادبی می پردازد که آثار چه نوع خودی را خلق می کنند، به آثاری می پردازد که ارتباط را تشویق می کنند، آثاری که جهان های بزرگ و عمومی را ارائه می دهند و درگیر می شوند و به نوبه خود با خوانندگان به اشتراک گذاشته می شوند. . با این هدف، کار شمایل شکن گرترود اشتاین را با انگلیسی‌های مهاجر خارجی و ذهنیت‌های همراه آنها همسو می‌کند. این کتاب به نقد فردگرایی و امتیازات سفیدپوستان در آثار نویسندگان زبان لین هجینیان و بروس اندروز می پردازد. به این می‌پردازد که چگونه هریت مولن متن باز زبان نوشتاری را با تمایز فرهنگ آفریقایی-آمریکایی ترکیب می‌کند تا هویتی جمعی و در عین حال آگاهانه نژادی را پیشنهاد کند. و استفاده ترزا هاک کیونگ چا از انگلیسی و فرانسوی شکسته را برای برهم زدن تسلط خوانندگان و جذب درک درک، برای استعمار زدایی از خواندن بررسی می کند. کتاب استدلال می‌کند که چنین آثاری به‌خوبی نمایانگر و گسترش مفاهیم در حال تغییر از عموم مردم، از همه هستند.

Experimental texts empower the reader by encouraging self-governing approaches to reading and by placing the reader on equal footing with the author. Everybody's Autonomy is about reading and identity.
 
Contemporary avant garde writing has often been overlooked by those who study literature and identity. Such writing has been perceived as unrelated, as disrespectful of subjectivity. But Everybody's Autonomy instead locates within avant garde literature models of identity that are communal, connective, and racially concerned. Everybody's Autonomy, as it tackles literary criticism's central question of what sort of selves do works create, looks at works that encourage connection, works that present and engage with large, public worlds that are in turn shared with readers. With this intent, it aligns the iconoclastic work of Gertrude Stein with foreign, immigrant Englishes and their accompanying subjectivities. It examines the critique of white individualism and privilege in the work of language writers Lyn Hejinian and Bruce Andrews. It looks at how Harryette Mullen mixes language writing's open text with the distinctivesness of African-American culture to propose a communal, yet still racially conscious identity. And it examines Theresa Hak Kyung Cha's use of broken English and French to unsettle readers' fluencies and assimilating comprehensions, to decolonize reading. Such works, the book argues, well represent and expand changing notions of the public, of everybody.