Eutrophication in the Baltic Sea: Present Situation, Nutrient Transport Processes, Remedial Strategies

برای سال‌های متمادی، کاهش اتروفیکاسیون در دریای بالتیک یک موضوع داغ برای رسانه‌های جمعی، علم، احزاب سیاسی و گروه‌های اقدام زیست‌محیطی با پیامدهای متعدد مرتبط با شیلات بوده است (آیا ماهی بالتیک زنده خواهد ماند؟) توسعه پایدار ساحلی (آیا میلیاردها یورو برای کاهش نیتروژن هدر رفته است؟)، اکوتوکسیکولوژی (آیا می توانیم ماهی بالتیک را با خیال راحت بخوریم؟). این کتاب یک دیدگاه اکوسیستم مبتنی بر فرآیند کل نگر در مورد اتروفیکاسیون در دریای بالتیک، با تمرکز بر عوامل تنظیم کننده نحوه پاسخگویی سیستم به تغییرات در بارگذاری مواد مغذی دارد. این شامل یک فرآیند بسیار ویژه برای دریای بالتیک است: بالا بردن زمین. پس از فروپاشی یخ های یخبندان، زمین اکنون به آرامی در حال افزایش است و مقادیر زیادی از مواد مغذی و ذرات رس رسوب شده قبلی را به سیستم اضافه می کند. 110000 تا 140000 تن فسفر در سال از بالا بردن زمین در مقایسه با 30000 تن فسفر در سال از رودخانه ها به سیستم اضافه می شود.

For many years the reduction of eutrophication in the Baltic Sea has been a hot issue for mass-media, science, political parties and environmental action groups with manifold implications related to fisheries (will the Baltic cod survive?), sustainable coastal development (have billions of Euros been wasted on nitrogen reductions?), ecotoxicology (can we safely eat Baltic fish?). This book takes a holistic process-based ecosystem perspective on the eutrophication in the Baltic Sea, with a focus on the factors regulating how the system would respond to changes in nutrient loading. This includes a very special process for the Baltic Sea: land uplift. After being depressed by the glacial ice, the land is now slowly rising adding vast amounts of previously deposited nutrients and clay particles to the system. 110,000 to 140,000 tons of phosphorus per year are added to the system from land uplift, in comparison to the 30,000 tons of phosphorus per year from rivers.