Euripides, "Alexandros" : introduction, text and commentary

این اولین تفسیر کامل در مورد الکساندر اوریپید است که یکی از بهترین تراژدی های تکه تکه حفظ شده است. این بینش به جنبه‌های سبک، ایدئولوژی و تکنیک نمایشی اورپیدی (مانند بلاغت، صحنه‌پردازی و تصویرسازی) می‌دهد و بر اساس بازرسی مجدد از قطعات پاپیروس، به موضوعات متنی و زبان‌شناسی می‌پردازد. این کتاب بازسازی نمایشنامه و بررسی مسائل شخصیت‌پردازی، صحنه‌پردازی، انتقال متن و دریافت را ارائه می‌کند، به ویژه به این دلیل که الکساندر از یک جذاب لذت برده است. span>Nachleben از لحاظ ادبی، نمایشنامه و اجرا. همچنین به درک خوانندگان از روندهای درام اوریپیدی بعدی، به ویژه نوآوری و تجربه نمایشنامه نویس با الگوهای پیرنگ و قراردادهای صحنه ای کمک می کند. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل الکساندروس می‌تواند خوانش جامع تری از زنان تروا موجود از همان تولید را تحریک کند. ، که دارای ویژگی های "سه گانه متصل" است. بنابراین، اطلاعات بازیابی شده از طریق بازجویی از مواد پراکنده غنی، به تکمیل و زمینه سازی پیکره تراژیک موجود کمک می کند، و حیات و چندشکل بودن درام اوریپیدی را به عنوان یک کل به نمایش می گذارد.

This is the first full-scale commentary on Euripides’ Alexandros, which is one of the best preserved fragmentary tragedies. It yields insight into aspects of Euripidean style, ideology and dramatic technique (e.g. rhetoric, stagecraft and imagery) and addresses textual and philological matters, on the basis of a re-inspection of the papyrus fragments. This book offers a reconstruction of the play and an investigation of issues of characterization, staging, textual transmission and reception, not least because Alexandros has enjoyed a fascinating Nachleben in literary, dramaturgical and performative terms. It also contributes to the readers’ understanding of the trends of later Euripidean drama, especially the dramatist’s innovation and experimentation with plot-patterns and staging conventions. Furthermore, the analysis of Alexandros could stimulate a more comprehensive reading of the extant Trojan Women coming from the same production, which bears the features of a ‘connected trilogy’. Thus, the information retrieved through the interrogation of the rich fragmentary material serves to supplement and contextualize the extant tragic corpus, showcasing the vitality and multiformity of Euripidean drama as a whole.