Eugene Braunwald and the Rise of Modern Medicine

از دهه 1950، میزان مرگ و میر ناشی از حملات قلبی از 35 درصد به حدود 5 درصد کاهش یافته است - و نگرش های سرنوشت ساز نسبت به این بیماری و بسیاری دیگر در تاریخ محو شده است. بسیاری از بهبود بقا و تغییر در نگرش ها را می توان در کار یوجین براونوالد، MD جستجو کرد. در دهه 1960، او ثابت کرد که انفارکتوس میوکارد یک "پیچ از آبی" نیست، بلکه یک فرآیند پویا است که در طول ساعت ها انجام می شود و بنابراین می تواند با درمان تغییر کند. با هدایت مجدد قلب و عروق از مشاهده غیرفعال و ریسک گریز به مداخله فعال، او نه تنها به تغییر رشته خود، بلکه فرهنگ پزشکی آمریکایی کمک کرد.

داستان شخصی براونوالد نشان می دهد که چگونه نیروها چگونه عمل می کنند. تاریخ بر نسل محققانی که مسؤول بسیاری از پیشرفت‌های پزشکی در نیمه دوم قرن بیستم بودند، تأثیر گذاشت. در سال 1938 اشغالگران نازی خانواده او را مجبور کردند که از وین به مقصد بروکلین فرار کنند. به دلیل سهمیه یهودیان در دانشکده های پزشکی، او آخرین نفری بود که در کلاس خود پذیرفته شد، اما تا فارغ التحصیل شماره یک رفت. هنگامی که دکتر درفت تهدید کرد که آموزش پزشکی خود را در طول جنگ کره قطع خواهد کرد، به جای نیروی دریایی به مؤسسه ملی بهداشت ملحق شد و در آنجا تحقیقاتی را آغاز کرد که او را به تأثیرگذارترین متخصص قلب زمان خود تبدیل کرد.

در یوجین براونوالد و ظهور پزشکی مدرن، توماس اچ. لی بینش هایی را ارائه می دهد که تنها مصاحبه های معتبر دست اول می توانند ارائه دهند تا ما را به این شخصیت نمادین در پزشکی مدرن نزدیکتر کند. .

Since the 1950s, the death rate from heart attacks has plunged from 35 percent to about 5 percent--and fatalistic attitudes toward this disease and many others have faded into history. Much of the improved survival and change in attitudes can be traced to the work of Eugene Braunwald, MD. In the 1960s, he proved that myocardial infarction was not a "bolt from the blue" but a dynamic process that plays out over hours and thus could be altered by treatment. By redirecting cardiology from passive, risk-averse observation to active intervention, he helped transform not just his own field but the culture of American medicine.

Braunwald's personal story demonstrates how the forces of history affected the generation of researchers responsible for so many medical advances in the second half of the twentieth century. In 1938 Nazi occupiers forced his family to flee Vienna for Brooklyn. Because of Jewish quotas in medical schools, he was the last person admitted to his class, but went on to graduate number one. When the Doctor Draft threatened to interrupt his medical training during the Korean War, he joined the National Institutes of Health instead of the Navy, and there he began the research that made him the most influential cardiologist of his time.

In Eugene Braunwald and the Rise of Modern Medicine, Thomas H. Lee offers insights that only authoritative firsthand interviews can provide, to bring us closer to this iconic figure in modern medicine.