Ethics and Analysis: Philosophical Perspectives and Their Application in Therapy

همچنین در یک نسخه با دسترسی آزاد و تمام متن در http://oaktrust.library.tamu.edu/handle/1969.1/86082

 

اکثر کتاب‌های اخلاق روانکاوی بر قواعد تمرکز دارند، اما نویسنده لوئیجی زوجا استدلال می‌کند که اخلاق واقعاً به تصمیم‌های شخصی مربوط می‌شود - همانطور که خود تحلیل نیز همینطور است. قوانین توسط دیگران تعریف می‌شوند و بر تنبیه متمرکز می‌شوند، اما هدف تجزیه و تحلیل این است که فرد را آزاد کند تا از بهترین مرکز روان‌شناختی و عاطفی خود انتخاب کند و در عین حال به جامعه احترام بگذارد. قوانین سیاه و سفید را تعیین می کنند. اخلاق واقعی و درک روانشناختی هر دو در منطقه خاکستری عمل می کنند. قواعد از عقلانیت روشنگری بیرون می آیند. اخلاق واقعی از انتخاب ها ناشی می شود و بنابراین نمی توان آن را پیشاپیش داد و یا تنها با احترام به بخش عقلانی روان ارضا شد.

پس از بررسی ماهیت اخلاق، زوجا برای بررسی عملی به امانوئل کانت و ماکس وبر روی می آورد. از روابط درمانی او اصول اخلاقی خود را در اولین موارد روانکاوانه (آنا او و سابین اسپیلرین) که توسط فروید و یونگ توصیف شده است، به کار می گیرد. زوجا در بررسی کامل خود از این نمونه های اصلی، اخلاق سنتی قوانین و قوانین را با «اخلاق جدید» پیشنهاد شده توسط اریش نویمان متعادل می کند. نتیجه، قدردانی از ماهیت پیچیده - گاهی متناقض - و در عین حال شفابخش تحلیل است.

 

Also available in an open-access, full-text edition at http://oaktrust.library.tamu.edu/handle/1969.1/86082

 

Most books on psychoanalytical ethics focus on rules, but author Luigi Zoja argues that ethics is really concerned with personal decisions—as is analysis itself. Rules are defined by others and center on punishment, but the purpose of analysis is to free the individual to make choices from his or her own “best” psychological and emotional center while still respecting society. Rules establish black and white; real ethics and psychological understanding both operate in the gray zone. Rules emerge from Enlightenment rationality; true ethics proceeds from choices and thus cannot be given in advance or be satisfied by respecting the rational part of the psyche only.

After considering the nature of ethics, Zoja turns to Immanuel Kant and Max Weber for a practical consideration of therapeutic relationships. He applies his ethical principles to the first psychoanalytical cases (Anna O. and Sabine Spielrein) described by Freud and Jung. In his thorough examination of these original examples, Zoja balances the traditional ethic of rules and law with the “new ethic” proposed by Erich Neumann. The result is an appreciation of the complex—at times even contradictory—yet healing nature of analysis.