Ethics after Aristotle

ویرایش:  
نویسندگان: Brad Inwood  
سری: Carl Newell Jackson Lectures 
ISBN (شابک) : 0674731255, 0674369785 
ناشر: Harvard University Press 
سال نشر: 2014 
تعداد صفحات: 177 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 526 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 50,000

از قدیم الایام، فیلسوفان و دیگران عمیقاً در مورد مسائل اخلاقی فکر می کردند. اما این ارسطو بود که اخلاق را به عنوان یک رشته با اصول روشن و مرزهای مشخص پایه گذاری کرد. اخلاق پس از ارسطو بر پذیرش تفکر اخلاقی ارسطویی در جهان هلنیستی و رومی تمرکز می کند و بر تأثیر پایدار متفکر بر فیلسوفانی که از 300 پیش از میلاد تا 200 پس از میلاد از او پیروی کردند، تأکید می کند.

شروع با شاگرد ارسطو و براد اینوود، همکار تئوفراستوس، پیشرفت اخلاق ارسطویی را تا اسکندر آفرودیزیاس، فیلسوف آتنی قرن سوم، دنبال می‌کند. او نشان می دهد که هیچ سنت یکپارچه ای در مکتب وجود نداشت، بلکه تنوع فراوانی از نظریه اخلاقی وجود داشت. فیلسوفان مکتب مشاء در گفتگو با دیگر سنت‌های فلسفی، نظریات متنوع و شگفت‌انگیزی ارائه کردند و بینشی غنی از فضیلت و سعادت انسانی ایجاد کردند. آنچه رشته‌های مختلف اندیشه را متحد می‌کند - چیزی که آنها را به‌طور مشخص ارسطویی می‌سازد، نوعی طبیعت‌گرایی اخلاقی است: اینکه دانش ما از زندگی خوب و با فضیلت اولاً به درک جایگاه ما در جهان طبیعی بستگی دارد، و دوم به اعمال توانایی‌هایمان. تمایلات طبیعی در فعالیت های مشخص انسانی. اینوود استدلال می‌کند آنچه که اکنون به عنوان «اخلاق فضیلت» نامیده می‌شود، نسبت به رویکرد طبیعت‌گرایانه ارسطو که ارسطو بیان کرد و فرزندان فلسفی او بیشتر توسعه یافتند، بخش کمتری از میراث ارسطو است.

ارائه طیف وسیعی از راه‌ها. درباره اندیشیدن درباره اخلاق از منظری باستانی، اخلاق پس از ارسطو، مطالعه‌ای نافذ درباره چگونگی تکامل فلسفه در پی یک متفکر غیرمعمول قدرتمند و اصیل است.

From the earliest times, philosophers and others have thought deeply about ethical questions. But it was Aristotle who founded ethics as a discipline with clear principles and well-defined boundaries. Ethics After Aristotle focuses on the reception of Aristotelian ethical thought in the Hellenistic and Roman worlds, underscoring the thinker's enduring influence on the philosophers who followed in his footsteps from 300 BCE to 200 CE.

Beginning with Aristotle's student and collaborator Theophrastus, Brad Inwood traces the development of Aristotelian ethics up to the third-century Athenian philosopher Alexander of Aphrodisias. He shows that there was no monolithic tradition in the school, but a rich variety of moral theory. The philosophers of the Peripatetic school produced surprisingly varied theories in dialogue with other philosophical traditions, generating rich insight into human virtue and happiness. What unifies the different strands of thought--what makes them distinctively Aristotelian--is a form of ethical naturalism: that our knowledge of the good and virtuous life depends first on understanding our place in the natural world, and second on the exercise of our natural dispositions in distinctively human activities. What is now referred to as "virtue ethics," Inwood argues, is a less important part of Aristotle's legacy than the naturalistic approach Aristotle articulated and his philosophical descendants developed further.

Offering a wide range of ways of thinking about ethics from an ancient perspective, Ethics After Aristotle is a penetrating study of how philosophy evolves in the wake of an unusually powerful and original thinker.