دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: ادبیات ویرایش: نویسندگان: Annika Farber سری: ناشر: Pennsylvania State University سال نشر: 2011 تعداد صفحات: 229 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Ethical reading and the medieval artes amandi : the rise of the didactic in Andreas Capellanus, Jean de Meun, and John Gower [thesis] به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب قرائت اخلاقی و هنرهای قرون وسطایی: ظهور تعلیم در آندریاس کاپلانوس، ژان دو میون و جان گوور [پایان نامه] نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
اووید، در Ars amatoria خود، چارچوب آموزشی را اتخاذ می کند تا سنت مرثیه عشق لاتین را ارتقا دهد و نام خود را به عنوان یک شاعر بسازد. در مقابل، سه تن از مشهورترین جانشینان قرون وسطایی او - آندریاس کاپلانوس، ژان دو میون و جان گوور - تعادل را معکوس میکنند و از موضوع عشق برای آموزش خوانندگان خود در موضوعات دیگری مانند دین، فلسفه و اخلاق استفاده میکنند. این تغییر توازن مربوط به تمرین «خواندن اخلاقی» است که در دستور زبان قرون وسطایی به عنوان راهی برای نزدیک شدن به نویسندگان کلاسیک با تأکید بر پتانسیل اخلاقی (و در نتیجه آموزشی) متون آنها ظهور کرد. پژوهشهای قبلی تمرکز اخلاقی آموزش دستور زبان قرون وسطی و روشهایی را که این تمرکز اخلاقی بر خوانشهای قرون وسطایی از متون کلاسیک تأثیر میگذارد، ایجاد کرده است، اما این پژوهش به ندرت به بحث درباره تأثیر آموزش دستور زبان بر نویسندگان قرون وسطی ادامه داده است. آندریاس، ژان و گوور برای اولین بار با ادبیات تخیلی در برنامه درسی قرون وسطی مواجه شدند، جایی که متون نویسندگان کلاسیک برای آموزش زبان لاتین به دانش آموزان استفاده می شد. در کلاس دستور زبان، روش های تفسیری به آنها آموزش داده می شد که به آنها آموزش می داد تا فایده مطالبی را که می خوانند شناسایی کنند، خواه این فایده در اصطلاحات فلسفی، اخلاقی، فلسفی یا حتی کلامی تصور شود. آندریاس، ژان و گوور که شرط خواندن ادبیات تخیلی برای این اهداف آموزشی بودند، در کتاب آرس آماتوریا اووید، متنی را کشف کردند که از عشق به عنوان بستری برای تعلیم و الگویی برای ساختن اختراعات ادبی خود استفاده می کرد. آثار ادبی که آنها خلق کردند - De amore آندریاس (اواخر قرن دوازدهم)، ادامه ژان از رومن د لا رز (اواخر قرن سیزدهم)، و اعتراف گوور (اواخر قرن چهاردهم) - متراکم هستند. متون چالش برانگیز و چندلایه که روند یادگیری را از طریق خواندن و گفتگو به تصویر می کشند و از گفتار ادبی عشق برای آموزش هنر خواندن به دانش آموزان خود استفاده می کنند.
Ovid, in his Ars amatoria, adopts the didactic framework in order to elevate the tradition of Latin love elegy and make a name for himself as a poet. In contrast, three of his most famous medieval successors—Andreas Capellanus, Jean de Meun, and John Gower—invert the balance, exploiting the subject of love to instruct their readers in other topics, such as religion, philosophy, and morality. This shift in balance is related to the practice of ―ethical reading,‖ which emerged in medieval grammatica as a way of approaching classical authors by emphasizing the ethical (and thus educational) potential of their texts. Previous scholarship has established the ethical focus of medieval grammar education and the ways in which that ethical focus influenced medieval readings of classical texts, but this scholarship has rarely continued on to discuss the influence of grammar education on medieval authors. Andreas, Jean, and Gower first encountered imaginative literature in the medieval curriculum, where the texts of classical authors were used to teach students the Latin language. In the grammar classroom, they would have been taught interpretive methods that trained them to identify the utility of what they were reading, whether that utility was conceived of in philological, ethical, philosophical, or even theological terms. Conditioned to read imaginative literature for these didactic purposes, Andreas, Jean, and Gower discovered, in Ovid‘s Ars amatoria, a text that used love as a platform for didacticism, and a model around which to build their own literary inventions. The literary works that they created—Andreas‘s De amore (late 12th c.), Jean‘s continuation of Roman de la Rose (late 13th c.), and Gower‘s Confessio Amantis (late 14th c.)—are dense, challenging, and multilayered texts that illustrate the process of learning through reading and dialogue, and use the literary discourse of love to teach their students the art of reading.