Ethical Principles and Economic Transformation - A Buddhist Approach

بودیسم خاطرنشان می کند که تأکید بر فردیت و ترویج بزرگترین برآورده شدن خواسته های فرد به طور مشترک منجر به نابودی می شود. این کتاب گزینه‌های ارزشی پایه بودیسم، یعنی شادی، صلح و پایداری را تبلیغ می‌کند.

تحقیق درباره شادی به طور قانع‌کننده‌ای نشان می‌دهد که نه ثروت مادی، بلکه غنای روابط شخصی تعیین کننده شادی است. نه چیزها، بلکه مردم مردم را خوشحال می کنند. اقتصاد غربی سعی می‌کند با تامین مقادیر زیادی از چیزها، خوشبختی را برای مردم فراهم کند و مدل‌های کسب‌وکار مسلط امروزی مبتنی بر خود محوری محدود هستند و آن‌ها را پرورش می‌دهند. اما آنچه مردم به آن نیاز دارند، روابط دلسوزانه و سخاوت است. اقتصاد بودایی با ارائه مستقیم به این ارزش ها دسترسی پیدا می کند. صلح را می توان از راه های غیر خشونت آمیز به دست آورد. کمتر خواستن می تواند به طور قابل توجهی به این تلاش کمک کند و آن را آسان تر کند. پایداری یا پایداری اکولوژیکی نیازمند کاهش شدید سطح فعلی مصرف و تولید در سطح جهانی است. این کاهش نباید یک تمرین ناخوشایند از خودگذشتگی باشد. در اخلاق اصیل کاهش رنج، می‌تواند مسیر توسعه مثبتی برای بشریت باشد.

Buddhism points out that emphasizing individuality and promoting the greatest fulfillment of the desires of the individual conjointly lead to destruction. The book promotes the basic value-choices of Buddhism, namely happiness, peace and permanence.

Happiness research convincingly shows that not material wealth but the richness of personal relationships determines happiness. Not things, but people make people happy. Western economics tries to provide people with happiness by supplying enormous quantities of things and today’s dominating business models are based on and cultivates narrow self-centeredness.But what people need are caring relationships and generosity. Buddhist economics makes these values accessible by direct provision. Peace can be achieved in nonviolent ways. Wanting less can substantially contribute to this endeavor and make it happen more easily. Permanence, or ecological sustainability, requires a drastic cutback in the present level of consumption and production globally. This reduction should not be an inconvenient exercise of self-sacrifice. In the noble ethos of reducing suffering it can be a positive development path for humanity.