Ethical Dimensions of Muslim Education

این کتاب از ابعاد اخلاقی آموزش مسلمانان به‌عنوان وسیله‌ای برای پرداختن به مسائل معاصر، مانند درگیری‌های اجتماعی و اجتماعی، طرد و به حاشیه راندن، و خشونت استفاده می‌کند. این استدلال می‌کند که آموزش اخلاقی مسلمان با تمرین مشارکت مستقل، انتقادی و مشورتی که می‌تواند موجب قضاوت تأمل‌آمیز، شناخت دلسوزانه و جامعه اخلاقی مسئولانه (مسلمان) شود، تأکید می‌شود. چنین جامعه‌ای نه تنها قادر به پرورش روابط انسانی مبتنی بر همزیستی غیر اجباری، صادقانه و مسالمت‌آمیز انسانی است، بلکه می‌تواند کلیشه‌ها و اشکال دیستوپیا و طردشدگی را که در جامعه معاصر فراگیر است، فرو نشاند. به عبارت دیگر، آموزش مسلمانان دیدگاه نئوکانتی را گسترش می‌دهد که رفتار اخلاقی انسانی را می‌توان بر حسب دستیابی به اقدامات اخلاقی ارزشمند به سمت اشکال مشارکتی که بالقوه مخرب هستند، عقلانی کرد.

This book draws upon ethical dimensions of Muslim education as a means through which to address contemporary issues, such as social and societal conflicts, exclusion and marginalisation, and violence. It argues that an ethical Muslim education is underscored by the practice of autonomous, critical and deliberative engagement that can engender reflective judgement, compassionate recognition and a responsible ethical (Muslim) community. Such a community is not only capable of cultivating human relationships based on non-coercion, truthful and peaceful human coexistence, but can also quell the stereotypes and forms of dystopia and exclusion that are pervasive in contemporary society. Put differently, Muslim education extends the neo-Kantian view that ethical human conduct can be rationalised in terms of achieving morally worthwhile action towards forms of engagement that are potentially disruptive.