Eta Carinae and the Supernova Impostors

در سال 1965، فریتز زویکی کلاسی از ابرنواخترها را پیشنهاد داد که آنها را "نوع V" نامید، که به عنوان "بیش از حد ضعیف در حداکثر" توصیف شد. تنها دو عضو وجود داشت، SN1961v و Eta Carinae. ما اکنون می دانیم که اتا کارینا یک ابرنواختر واقعی نبوده است، اما اگر امروز در یک کهکشان دور مشاهده می شد، آن را "فریبنده ابرنواختر" می نامیم. 170 سال پیش، یک "فوران بزرگ" را تجربه کرد که 20 سال به طول انجامید، 10 جرم خورشیدی یا بیشتر را خارج کرد و زنده ماند. اتا کارینا اکنون به عنوان پرجرم ترین و درخشان ترین ستاره در منطقه ما در کهکشان شناخته می شود و ممکن است تنها نمونه ما از یک ستاره بسیار پرجرم در حالت پیش از ابرنواختر باشد. در این کتاب ویراستاران و نویسندگان مشارکت کننده، تاریخچه قابل توجه آن، وضعیت فیزیکی ستاره و خروجی آن، و بی ثباتی مداوم آن را مرور می کنند. فصل‌ها همچنین شامل رابطه آن با دیگر ستارگان پرجرم و ناپایدار، اجداد ستاره‌های عظیم ابرنواخترها و ستارگان «اولین» در کیهان هستند.

In 1965 Fritz Zwicky proposed a class of supernovae that he called "Type V", described as "excessively faint at maximum". There were only two members, SN1961v and Eta Carinae. We now know that Eta Carinae was not a true supernova, but if it were observed today in a distant galaxy we would call it a "supernova impostor". 170 years ago it experienced a "great eruption" lasting 20 years, expelling 10 solar masses or more, and survived. Eta Carinae is now acknowledged as the most massive, most luminous star in our region of the Galaxy, and it may be our only example of a very massive star in a pre-supernova state. In this book the editors and contributing authors review its remarkable history, physical state of the star and its ejecta, and its continuing instability. Chapters also include its relation to other massive, unstable stars, the massive star progenitors of supernovae, and the "first" stars in the Universe.