Essays on Supersymmetry

به خودمان نیز باید درک شود. چنین اتحادی ممکن است مستلزم این باشد که گروه ابر تقارن دارای نمایش‌های تقلیل‌ناپذیر با تقلیل‌های بی‌نهایت در زیر گروه پوانکر باشد تا مجموعه‌ای از ذرات نامتناهی را در خود جای دهد. چنین احتمالاتی از مدتها قبل پیش بینی شده بود و اخیراً در کالوزا-کلین دوباره ظاهر شده است. 6 روز هفتم س. این ابر گرانقدر و فوق العاده است. تقارن فوق العاده در نیروهایی که با تبادل بوز ایجاد می شوند باید با نیروهایی که ناشی از تبادل فرمیون ها هستند تکمیل شود. بی جرم بودن نوترینوها حکایت‌کننده است - ما همچنان از این ایده حمایت می‌کنیم که نوترینوها برای برهم‌کنش‌های ضعیف بنیادی هستند، که در نهایت نقش محوری‌تری نسبت به بخش بیتی که در نظریه وینبرگ-سالم به آنها اختصاص داده شده است، ایفا خواهند کرد. به نظر می رسد جای چندانی برای شک در این که ابرتقارن به شدت شکسته شده است وجود ندارد، بنابراین کجا باید به دنبال اولین جلوه های ملموس آن بود؟ قابل توجه است که موفقیت هایی که می توان به طور قانونی برای ابرتقارن ادعا کرد، همگی در حوزه ذرات و میدان های بی جرم هستند. ابر گرانش قابل عادی سازی مجدد نیست، اما نسبت به گرانش کوانتومی معمولی یک پیشرفت (از این نظر) است. تئوری های محدود سوپر یانگ-میلز هنوز ایجاد نشده اند، اما اکنون یک اجماع قوی وجود دارد که به زودی این نظریه ها محقق خواهند شد. در هر دو مورد، میدان های بدون جرم به روشی اساسی درگیر هستند.

to our own also needs to be understood. Such unification may also require that the supersymmetry group possess irreducible representations with infinite reductiori on the Poincare subgroup, to accommodate an infinite set of particles. Such possibilities were 5 envisaged long ago and have recently reappeared in Kaluza-Klein . 6 d' . th 7 S . l' th supergraVlty an m superstnng eory. upersymmetry Imp Ies at forces that are mediated by bose exchange must be complemented by forces that are due to the exchange of fermions. The masslessness of neutrinos is suggestive-we continue to favor the idea that neutrinos are fundamental to weak interactions, that they will finally play a more central role than the bit part assigned to them in Weinberg-Salam theory. There seems to be little room for doubting that supersymmetry is badly broken-so where should one be looking for the first tangible manifestations of it? It is remarkable that the successes that can be legitimately claimed for supersymmetry are all in the domain of massless particles and fields. Supergravity is not renormalizable, but it is an improvement (in this respect) over ordinary quantum gravity. Finite super Yang-Mills theories are not yet established, but there is now a strong concensus that they soon will be. In both cases massless fields are involved in an essential way.