Essays After Eighty

از یک شاعر سابق برنده جایزه، مجموعه جدیدی از مقالات که منظره ای غیرمنتظره با شکوه را از نقطه نظر سنی بسیار بالا ارائه می دهد

 

دونالد هال او زندگی قابل توجهی از نویسندگی داشته است، حرفه ای که با مدال ملی هنر که توسط رئیس جمهور اعطا می شود، بسته شده است. اکنون، در «کهکشان ناشناخته و پیش‌بینی نشده» در سنین بسیار بالا، او در حال نوشتن مقالات جستجویی است که مبهوت، تکان دهنده و لذت بخش است. در فیلم متجاوزانه و وحشتناک خنده‌دار «سیگار ممنوع»، او به دوران زندگی‌اش نگاه می‌کند و به زندگی چند تن از اجدادش که سیگارهای بدون فیلتر می‌کشیدند، هر روز بسته‌هایی از آن‌ها را می‌کشیدند. هال گذشته‌اش را به تصویر می‌کشد: «دهه‌ها پشت سر هم قرار گرفتند - سی سال وحشتناک بود، چهل من هرگز متوجه نشدم زیرا مست بودم، پنجاه سال بهترین بود با تغییر کامل زندگی، شصت سال سعادت پنجاه را افزایش داد. . " و با تلخی، اغلب با شادی، هدیه‌اش را به زبان می‌آورد: «وقتی هشتاد ساله شدم و تستوسترون روی سینه‌ام مالیدم، ریش‌هایم مانند شیر غرش کرد و چهار اینچ افزایش یافت.» به یاد ماندنی‌تر، هال درباره رابطه عاشقانه‌اش با اجدادش Eagle Pond Farm و زندگی نویسندگی‌ای که او را حفظ می‌کند، هر روز می‌نویسد: "دیروز اولین چرت من ساعت 9:30 صبح بود، اما وقتی از خواب بیدار شدم دوباره نوشتم." /div>

From a former Poet Laureate, a new collection of essays delivering a gloriously unexpected view from the vantage point of very old age

 

Donald Hall has lived a remarkable life of letters, a career capped by a National Medal of the Arts, awarded by the president. Now, in the “unknown, unanticipated galaxy” of very old age, he is writing searching essays that startle, move, and delight. In the transgressive and horrifyingly funny “No Smoking,” he looks back over his lifetime, and several of his ancestors’ lifetimes, of smoking unfiltered cigarettes, packs of them every day. Hall paints his past: “Decades followed each other — thirty was terrifying, forty I never noticed because I was drunk, fifty was best with a total change of life, sixty extended the bliss of fifty . . .” And, poignantly, often joyfully, he limns his present: “When I turned eighty and rubbed testosterone on my chest, my beard roared like a lion and gained four inches.” Most memorably, Hall writes about his enduring love affair with his ancestral Eagle Pond Farm and with the writing life that sustains him, every day: “Yesterday my first nap was at 9:30 a.m., but when I awoke I wrote again.”