Erwerbsarbeit als Identitätsziel: Ein Modell von Möglichkeiten für Menschen mit intellektueller Beeinträchtigung

​تا چه حد و بر اساس چه عواملی برای افراد دارای ناتوانی ذهنی امکان مذاکره به عنوان یک هدف هویتی وجود دارد؟ الیور کونیگ بر اساس 18 دوره زندگی بازسازی شده، مدل نظری توانمندسازی و غیرفعال کردن را می سازد. این نشان می دهد که چگونه کیفیت های خاص زمینه های مختلف، افراد را قادر می سازد یا از دسترسی به منابع خاصی محروم می کنند. انباشت این "سرمایه مذاکره" در طول زندگی در نهایت یکی از عوامل تعیین کننده برای این است که آیا مردم می توانند به طور فعال ساختارهای اطراف خود را شکل دهند و طرح های هویتی مستقل خود را توسعه و تحقق بخشند یا در غیاب اینها. منابع، آنها سهمی در بازتولید ساخت اجتماعی ناتوانی‌های ذهنی دارند. این مدل همچنین باید به عنوان یک "راهنما" برای دگرگونی سیستم درک شود که می خواهد فضاهایی را برای کنشگری عملی و نظری و سیاست هویت باز کند.

​Inwieweit und auf der Basis welcher Faktoren ist es Menschen mit einer intellektuellen Beeinträchtigung möglich für sich Arbeit als Identitätsziel zu verhandeln? Auf der Basis von 18 rekonstruierten Lebensverläufen konstruiert Oliver Koenig das theoretische Modell von Enabling & Disabling. Es zeigt auf, wie durch spezifische Qualitäten unterschiedlicher Kontexte Personen der Zugang zu bestimmten Ressourcen ermöglicht oder vorenthalten wird. Die Akkumulation dieses „Verhandlungskapitals“ über den Lebenslauf ist schlussendlich mitentscheidend, ob die Personen in die Lage versetzt werden, die sie umgebenden Strukturen aktiv zu gestalten und für sich eigenständige Identitätsentwürfe entwickeln und realisieren können oder ob sie, in Ermangelung dieser Ressourcen, einen Beitrag zur Reproduktion der sozialen Konstruktion von Intellektueller Beeinträchtigung leisten. Das Modell soll auch verstanden werden als „Anleitung“ zur Systemtransformation, die Räume für praktischen und theoretischen Aktivismus und Identitätspolitik öffnen will.