Ermutigung: Optimierung von Lernprozessen durch Zuversichtssteigerung

یک مفهوم آموزشی مهم قابل اجرا است، اثربخشی آن به صورت نظری و تجربی اثبات شده است، و زمینه های کاربرد نشان داده شده است. این جلد سنت کاربردی-محور آموزش مواد آموزشی و آموزشی را با ادعای علمی اجتماعی برای دانش ترکیب می کند. مدل های ابتدایی مداخله آموزشی با استفاده از مثال تشویق دوباره فرموله می شوند. تشویق همیشه به عنوان یک روش آموزشی مرکزی در نظر گرفته شده است. بحث متعارف با او به شدت تحت تأثیر نظریه آموزشی روانشناختی فردی آلفرد آدلر بود، که با این حال، تنها به طور مبهم بین تشویق، انگیزه، پیشگویی خودشکوفایی، اعتماد به نفس، خودپنداره، تقویت و ستایش تفاوت قائل شد. نویسنده تشویق را به‌عنوان شکلی مستقل از کنش بازمفهوم می‌کند، برای اولین بار یک نظریه بسته و مروری بر یافته‌های تجربی درباره عملکرد آن ارائه می‌کند و آن را در شبکه رویکردهای آموزشی-روان‌شناختی مرتبط قرار می‌دهد. مثال‌ها راهبردهای پیاده‌سازی را برای تمرین آموزشی نشان می‌دهند.

Ein bedeutsames pädagogisches Konzept wird anwendbar gemacht, seine Wirksamkeit theoretisch und erfahrungswissenschaftlich untermauert sowie Anwendungsfelder aufgezeigt. Der Band verbindet die anwendungsorientierte Tradition der Lehre von den Erziehungs- und Unterrichtsmitteln mit sozialwissenschaftlichem Erkenntnisanspruch. Elementare Modelle pädagogischer Intervention werden am Beispiel der Ermutigung reformuliert. Ermutigung gilt von je her als zentrale pädagogische Methode. Die herkömmliche Auseinandersetzung mit ihr war stark von der individualpsychologischen Erziehungslehre Alfred Adlers geprägt, die allerdings nur vage zwischen Ermutigung, Motivation, sich selbst erfüllender Prophezeiung, Selbstvertrauen, Selbstkonzept, Verstärkung und Lobunterschied. Der Autor konzeptionalisiert Ermutigung als eigenständige Handlungsform neu, legt erstmals eine geschlossene Theorie und eine Übersicht empirischer Befunde zu ihrer Funktion vor und verortet sie im Netzwerk verwandter pädagogisch-psychologischer Ansätze. Beispiele illustrieren Umsetzungsstrategien für die Erziehungs- und Bildungspraxis.