Erläuterungen Zu Georg Büchner, Woyzeck

ویرایش:  
نویسندگان: Rüdiger Bernhardt. Georg Büchner  
سری: Koenigserlaeuterungen Band 315 
ISBN (شابک) : 9783804418851 
ناشر: Bange Verlag 
سال نشر: 2010 
تعداد صفحات: 92 
زبان: German 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 51,000



از تیم تحریریه Amazon.de

درام قرن Woyzeck در واقع هرگز وجود نداشت. همانطور که می‌دانیم، گئورگ بوشنر هرگز تراژدی خود درباره سرباز کوچک را که در تبعید در استراسبورگ در تابستان 1836 با خطی ضعیف و تقریباً ناخوانا آغاز کرد و توسط محیطی طاقت فرسا و جنون خود رانده شد تا او را به قتل برساند، کامل نکرد. عاشق: فقط نسخه‌های جدید مختلفی وجود دارد - نسخه‌های خواندنی و صحنه‌ای، که هر کدام ادعا می‌کنند معتبرتر از بقیه هستند.

حتی این بازسازی‌ها نیز تبحر چشمگیر دراماتورژی بوشنر را نشان می‌دهند: چگونه او در یک نمایش تقریباً سینمایی موفق می‌شود. دنباله‌ای از صحنه‌های برش‌خورده، مافوق‌های وایزک در چند کلمه کاریکاتور را به‌عنوان یک بی‌رحم بی‌پناه گرفتار توتولوژی‌ها می‌کنند ("اخلاق زمانی است که انسان اخلاقی باشد")، یا برای افشای دکتر کانتی که از قهرمان بیچاره به عنوان حیوان آزمایشگاهی استفاده می‌کند. برای "پنی در روز"، در ادبیات آلمانی بی نظیر است.

وقتی سرگرد درام تند و تیز در نهایت مانند خروس در خالکوبی در مقابل ماری معشوقه وایزک می چرخد ​​تا او را اغوا کند، انبار غرایز مردانه است. کامل و با حداقل منابع ارائه شده است. زیرا حتی در جهت‌های صحنه نیز کمال عقلانی وجود دارد که صحبت طولانی را بی‌فایده می‌سازد: وقتی بوشنر وایزک خود را برای بریدن چوب به بیرون می‌فرستد، آنگاه درجه نظامی پایین‌تر او به اندازه کافی معرفی می‌شود، انگار اتفاقاً. و وقتی ماری را در اتاقش نشان می‌دهد که خودش را با گوشواره‌های درام ماژور در یک تکه تیز منعکس می‌کند، ناگزیر به آرزوی گرچن برای داشتن گردنبند و گوشواره‌های مفیستوفلی در فاوست گوته فکر می‌کند. به سختی می توان بهتر -- و کنایه آمیزتر -- نوشت: هر استعاره ای از درام، وقایع را کمی بیشتر تا پایان وحشتناک تیز می کند: این زمانی است که وایزک یک "گردنبند" خونین را با چاقو روی گلوی ماری می کشد. وایزک به طور کلی به عنوان اولین درام اجتماعی و در نتیجه به عنوان یک نقطه عطف جدی در تاریخ ادبیات آلمان در نظر گرفته می شود. در واقع، از بی عدالتی و ظلم اجتناب ناپذیر جهان می گوید: حتی به شکلی رادیکال تر از مرگ دانتون بوشنر، شکست آرمان های انقلابی، پایان تاریخ، در هر جمله حک شده است. هنگامی که وایزک بدون اینکه از احتمالات قدرتمند اعمال خود آگاه باشد، چاقو را به گردن کاپیتان می‌گذارد، این به واضح‌ترین شکل بیان می‌شود. این یک تصویر فوق‌العاده متراکم و پر از شعر معمایی و ترسناک است - تا آنجا که به آن مربوط می‌شود، شاید فقط کمدی بوشنر که دست کم گرفته شده Leonce und Lena با کمدی پوچش کمی زیباتر باشد.

< کاپیتان یک بار در مورد وایزک گفت: "او مانند تیغ باز در سراسر جهان می دود." درام کالبدشکافی بوشنر تا به امروز چیزی از این وضوح سیاسی و زبانی از دست نداده است. --Thomas Köster --این متن به نسخه شومیز اشاره دارد.

Inge Diersen, Journal for German Studies 1/1986

< p>این نسخه متن اصلی بوشنر را - در نهایت - برای هر کسی که علاقه مند است در دسترس قرار می دهد. جلد با مقاله ای از پوشمان در مورد "مشکلات نسخه "وویزک" پایان می یابد، که در آن او، از جمله، ارائه آموزنده ای از تاریخچه انتقال و وضعیت متن، و دو مرور کلی ارائه می دهد. پوشش می دهد - و این به این شکل در تحقیقات \"Woyzeck\" برای اولین بار اتفاق می افتد - توسعه میدان شکل و تغییر در نام ها و توضیحات شکل ها بسیار آموزنده و معنادار است، همانطور که می توان از مراحل مطالعه کرد. توسعه. دوم، مواد متنی را که \"نسخه کاری\" از آن تشکیل شده است، مستند می کند.--این متن به نسخه شومیز اشاره دارد.

Aus der Amazon.de-Redaktion

Eigentlich hat es das Jahrhundertdrama Woyzeck nie gegeben. Bekanntlich hat Georg Büchner seine wohl im Sommer 1836 in krakliger, nahezu unleserlicher Handschrift im Straßburger Exil begonnene Tragödie über den kleinen Soldaten, den eine übermächtige Umwelt und der eigene Wahnsinn zum Mord an seiner Geliebten treiben, nie zum Abschluß gebracht: Es existieren nur diverse Neu-, Lese- und Bühnenfassungen, von denen jede beansprucht, authentischer als die anderen zu sein.

Selbst diese Rekonstruktionen aber illustrieren Büchners bestechende dramaturgische Meisterschaft: Wie es ihm in einer fast filmisch scharf geschnittenen Szenenfolge gelingt, Woyzecks Vorgesetzten mit wenigen Worten als hilflosen Unmenschen zu karikieren, der sich in Tautologien verheddert ("Moral ist, wenn man moralisch ist"), oder den kantianischen Doktor bloßzustellen, der den armen Titelhelden für "ein paar Groschen täglich" als Versuchstier mißbraucht, ist in der deutschen Literatur ohne Parallele.

Als schließlich der schneidige Tambourmajor wie ein Gockel beim Zapfenstreich vor Woyzecks Geliebter Marie herumstolziert, um sie zu verführen, ist die Menagerie männlicher Triebe vollständig und mit knappsten Mitteln vorgeführt. Denn auch in den Regieanweisungen herrscht eine rationelle Perfektion, die langes Reden überflüssig macht: Wenn Büchner seinen Woyzeck zum Stöckeschneiden aufs freie Feld schickt, dann ist sein niederer Militärrang wie nebenbei ausreichend eingeführt. Und wenn er Marie in ihrer Kammer zeigt, wie sie sich selbst mit den Ohrringen des Tambourmajors in einer spitzen Scherbe spiegelt, kommt einem unweigerlich Gretchens Sehnsucht nach dem Besitz des mephistophelischen Hals- und Ohrschmucks in Goethes Faust in den Sinn. Besser -- und anspielungsreicher -- kann man kaum schreiben: Jede Metapher des Dramas spitzt das Geschehen etwas mehr auf das grausige Ende zu: Da nämlich zieht Woyzeck seiner Marie mit dem Messer ein blutiges "Halsband" über die Kehle. Gemeinhin gilt Woyzeck als erstes soziales Drama und damit als gravierender Einschnitt der deutschen Literaturgeschichte. Tatsächlich erzählt es von der unausweichlichen Ungerechtigkeit und Grausamkeit der Welt: Radikaler noch als in Büchners Dantons Tod ist hier das Scheitern revolutionärer Ideale, das Ende der Geschichte, in jeden Satz mit eingekerbt. Als Woyzeck dem Hauptmann beim Rasieren das Messer an den Hals setzt, ohne sich der machtvollen Möglichkeiten seines Tuns bewußt zu sein, ist dies aufs Anschaulichste ausgedrückt. Es ist ein ungeheuer dichtes Bild voll rätselhafter, erschreckender Poesie -- auch was das angeht, ist vielleicht nur Büchners unterschätzte Komödie Leonce und Lena mit ihrer absurden Komik noch ein wenig schöner.

"Er läuft ja wie ein offenes Rasiermesser durch die Welt", bemerkt der Hauptmann einmal über Woyzeck, "man schneidet sich an ihm". An dieser politischen und sprachlichen Schärfe hat auch Büchners sezierendes Drama bis heute nichts verloren. --Thomas Köster -- Dieser Text bezieht sich auf eine andere Ausgabe: Taschenbuch .

Inge Diersen, Zeitschrift für Germanistik 1/1986

ie Ausgabe macht den originalen Büchnertext - endlich - für jeden Interessierten zugänglich. Der Band schließt mit einem Essay Poschmanns zu den "Problemen der "Woyzeck"-Edition, in dem er u. a. eine informative Darstellung der Überlieferungsgeschichte und der Textlage bringt, und zwei Übersichten. Die erste erfaßt - und das geschieht in dieser Form in der "Woyzeck"-Forschung erstmalig - sehr instruktiv und aussagekräftig die Entfaltung des Figurenfeldes und die Veränderung der Figurennamen und -bezeichnungen, wie sie an den Entstehungsstufen ablesbar ist. Die zweite dokumentiert, aus welchem Textmaterial sich die "Werkfassung" zusammensetzt. -- Dieser Text bezieht sich auf eine andere Ausgabe: Taschenbuch .