Erinnerungen im Konflikt: Nation-Building-Prozesse im Post-Apartheid-Südafrika

خاطرات فردی، جمعی و بیانگر شرایط اجتماعی هستند. خاطرات منتخب باید در مکان‌های تحت حمایت دولت ارائه شوند، به عنوان مثال. تولید متعلقات ملی به عنوان بازنمایی قدرت، آنها نیز بحث برانگیز هستند. آنت شولزه نشان می دهد که چگونه یک حافظه کاربردی ملی-فرهنگی در چهار مکان مهم خاطره در آفریقای جنوبی پس از آپارتاید ایجاد می شود. پس از پایان حکومت آپارتاید و با اولین انتخابات آزاد در سال 1994، موازنه قوا و با آن سیاست خاطره تغییر کرد. آنچه رسماً به یاد می‌آید، متناقض است. چه دانشی در دستور کار موزه ها به رسمیت شناخته می شود و چه دانشی را فقط در اتاق های خاصی می توان گفت. زیرا هم فرآیندهای ملت سازی و هم فضاهای خاطره هژمونی و اختلاف نظر را فراگرفته است که ذاتاً متناقض هستند. بر اساس تز اصلی، این تضادها هستند که تضاد را ممکن می‌سازند.

Erinnerungen sind individuell, kollektiv und Ausdruck gesellschaftlicher Verhältnisse. Ausgewählte Erinnerungen sollen an staatlich geförderten Orten u. a. nationale Zugehörigkeit produzieren. Als Repräsentationen von Macht sind sie zudem umstritten. Annett Schulze zeigt, wie an vier bedeutsamen Erinnerungsorten ein national-kulturelles Funktionsgedächtnis im Südafrika nach der Apartheid hergestellt wird. Nach dem Ende des Apartheidstaates und mit den ersten freien Wahlen im Jahr 1994 änderten sich die Machtverhältnisse und damit die Erinnerungspolitiken. Was offiziell erinnert wird, ist konflikthaft; welches Wissen auf den musealen Agenden Anerkennung findet und welches Wissen nur in bestimmten Räumen sagbar ist, ebenfalls. Denn sowohl Nation-Building-Prozesse als auch Erinnerungsräume sind von Hegemonie und Dissidenz durchzogen, denen Widersprüche inhärent sind. Diese Widersprüche, so die Hauptthese, ermöglichen jedoch erst ein Widersprechen.