Erich Auerbach and the Secular World: Literary Criticism, Historiography, Post-Colonial Theory and Beyond

آئورباخ یکی از برجسته‌ترین منتقدان ادبی قرن بیستم بود که آثارش در زمینه‌های نقد ادبی، تاریخ‌نگاری و نظریه پسااستعماری مرتبط است. فصل آغازین این کتاب توضیح می دهد که او چگونه وظیفه تفسیر و نقش خود را به عنوان یک مفسر درک کرده است. فصل بعدی مراحل مهم زندگی او را با اشاره به نویسندگان و متفکرانی که در تفکر و عمل او تأثیر گذاشته اند، ترسیم می کند. فصل‌های مرکزی کتاب بر مضامین خاصی در آثار او تمرکز دارند: زمینه‌های تاریخی تخیل «شخصی». رابطه بین امر دنیوی و امر مقدس; ظهور رئالیسم تراژیک؛ و مفهوم «تاریخ درونی» به عنوان ویژگی مشخص مدرنیسم اوایل قرن بیستم. دو فصل پایانی بر موضوعات گسترده‌تر مربوط به توسعه درک اورباخ از رشد خوانندگان تحصیل کرده در اروپا و نگرانی‌های او در مورد ظهور آنچه که او «ادبیات جهانی» می‌نامد تمرکز دارد.

Auerbach was one of the foremost literary critics of the 20th century whose work has relevance within the fields of literary criticism, historiography and postcolonial theory. The opening chapter of this book explains how he understood the task of interpretation and his role as an interpreter. The following chapter outlines the important phases in his life with reference to the writers and thinkers who influenced him in his thinking and practice. The central chapters of the book focus on specific themes in his work: the historical grounding of the 'figural' imagination; the relation between the secular and the sacred; the emergence of tragic realism; and the notion of 'inner history' as a defining feature of early 20th-cenntury modernism. The final two chapters focus on broader issues relating to the development of Auerbach's understanding of the development of an educated readership within Europe and of his concerns regarding the emergence of what he terms 'a world literature'.