Erfolg strategischer F&E-Kooperationen : eine empirische Untersuchung mittels Patentdaten am Beispiel der Biopharmazie

صنایع فشرده تحقیقاتی مانند بیوتکنولوژی با تعداد زیادی همکاری بین شرکت‌های بزرگ و شرکای کوچک مشخص می‌شوند. اما نرخ شکست چنین قراردادهایی با وجود افزایش تجربه همکاری شرکت‌های درگیر و افزایش حجم سرمایه‌گذاری، و عوامل کلیدی موفقیت ناشناخته است، همچنان بالاست. از همکاری ها تأثیر می گذارد و مدلی را ایجاد می کند که پیش بینی احتمال موفقیت یک همکاری تحقیق و توسعه را می توان در عمل مورد استفاده قرار داد. شایستگی های تکنولوژیکی چند بعدی و توانایی ادغام دانش شریک همکاری و پیاده سازی آن در محصولات خود نقش مهمی در موفقیت چنین همکاری ایفا می کند. شرکت‌های تثبیت‌شده تنها زمانی می‌توانند به بهبود درازمدت در سبد فناوری خود دست یابند و به عنوان رهبران بازار عمل کنند که ظرفیت جذبی را داشته باشند.

Forschungsintensive Industrien wie die Biotechnologie sind geprägt von einer Vielzahl an Kooperationen zwischen etablierten Großunternehmen mit kleinen Partnern. Aber die Misserfolgsraten solcher Vereinbarungen sind trotz einer zunehmenden Kooperationserfahrung der beteiligten Unternehmen sowie gestiegenen Investitionsvolumina weiterhin hoch und wesentliche Erfolgsfaktoren unbekannt.

Carsten Hendrik Vogt identifiziert Erfolgsfaktoren für F&E-Kooperationen, analysiert Lerneffekte aus Kooperationen und entwickelt ein Modell, das zur Vorhersage der Erfolgswahrscheinlichkeit einer F&E-Kooperation in der Praxis eingesetzt werden kann. Für den Erfolg solcher Kooperationen spielen mehrdimensionale technologische Kompetenzen sowie die Fähigkeit, das Wissen des Kooperationspartners zu integrieren und in eigene Produkte umzusetzen eine wesentliche Rolle. Nur bei einem Vorhandensein der sog. Absorptive Capacity können etablierte Unternehmen eine langfristige Verbesserung ihres Technologieportfolios erzielen und am Markt führend agieren.