Equity, Incentives, and Taxation

توزیع مجدد یکی از اساسی ترین مسائل در اقتصاد رفاه است. در ارتباط با این اصطلاح، سؤالات زیر مستقیماً مطرح می شود: توزیع مجدد خوب چیست؟ برای رسیدن به آن از کدام ابزار (دولتی) باید استفاده کرد؟ آیا «بهترین ساز» در صورت وجود چند تا از آنها وجود دارد؟ یا به بیان کلی تر، اگر ابزار خاصی در دسترس باشد، اصلاً کدام تخصیص قابل دستیابی است؟ همه این سوالات به شکلی بسیار مبهم تنظیم شده اند. این وظیفه کار زیر خواهد بود که این سؤالات را دقیق و تا آنجا که ممکن است پاسخ دهد. بدیهی است که این پاسخ ها جامع نخواهند بود زیرا توزیع مجدد زمینه بسیار گسترده ای دارد. من از کلمه "ابزار" عمدا استفاده کرده ام. با انجام این کار، می‌خواستم نشان دهم که لازم نیست خود را محدود به درآمد - یا مالیات بر کالاها کنیم، همانطور که در امور مالی عمومی هنگام هدف بازتوزیع وجود دارد.

Redistribution is one of the most fundamental issues in welfare economics. In connection with this term the following questions directly arise: What is a good redistribution ? Which (governmental) instruments should be used to attain it ? Is there a "best instrument" if several of them are available? Or, to express it more generally, which allocations are at all attainable if special instruments are at hand ? All these questions are formulated in an extremely vague way. It will be the task of the following work to make these questions precise and to give answers - as far as possible. It is a matter of course that these answers will not be exhaustive because redistribution is too wide a field. I have used the word "instrument" intentionally. In doing so, Iwanted to indicate that it is not necessary to restrict oneself to income - or commodity taxes as is common place in public finance when aiming at redistribution.