Equity, Efficiency and Growth: The Future of the Welfare State

در دوره پس از جنگ، هزینه های تامین اجتماعی، بهداشت و آموزش به طور مداوم در کشورهای صنعتی پیشرو افزایش یافته است. حجم قابل توجه این هزینه به عنوان درصدی از تولید ناخالص داخلی همراه با پیری جمعیت تردیدهایی را در مورد پایداری هزینه های رفاهی ایجاد می کند. این تردیدها در سال های اخیر با افزایش آگاهی نسبت به ناکارآمدی های تخصیصی و نابرابری های توزیعی ناشی از ارائه برخی خدمات اجتماعی همراه بوده است. بنابراین، دولت رفاه باید نه تنها از طریق تعدیل مجدد سیستم تامین اجتماعی، بلکه همچنین تغییر در مزایای بیکاری و مالیات بر کارگران بازسازی شود تا از مارپیچ انحرافی که ممکن است در آینده با کاهش مزایای رفاهی، بیکاری فزاینده و نیاز به کاهش بیشتر خدمات تامین اجتماعی.

In the post-war period, spending on social security, health and education has grown continuously in the leading industrialized countries. The considerable size of this spending as a percentage of GDP together with the ageing population raise doubts on the sustainability of welfare spending. These doubts have been accompanied in recent years by an increasing awareness of the allocational inefficiencies and the distributive inequalities caused by the provision of some social services. The welfare state should therefore be reconstructed not only through readjustment of the social security system but also a change in unemployment benefits and the taxation of workers to avoid the perverse spiral that may be produced in the future by cuts in welfare benefits, growing unemployment and the need to further reduce the social security services.