دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Adjo Saabie
سری:
ISBN (شابک) : 2296063918, 9782296063914
ناشر:
سال نشر:
تعداد صفحات: 242
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 7 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Epouses et Concubines de chefs d'Etat africains : Quand Cendrillon épouse Barbe-Bleue به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب همسران و صیغه های سران کشورهای آفریقایی: وقتی سیندرلا با ریش آبی ازدواج می کند نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
چگونه می توان سرنوشت خود را با Sékou Touré، Idi Aminé، Bokassa، Mobutu، Eyadema، Macias Nguema، Theodorp Obiang، Charles Taylor یا Mugabe مرتبط کرد؟ بافت تاریخی یا باید همسران این سران کشورها تا این حد فقیر، ضعیف یا تشنه قدرت بوده باشند؟ آیا نسخههای کمتر وحشیانه، اما نه کمتر قدرتمند مانند بلز کامپائوره یا پل بیا، قابل قبولتر خواهند بود؟ در مورد زوج Gbagbo یا Museweni چطور؟ با انتخاب صحبت تنها از همسران دیکتاتورها - به استثنای لوسی کیهاکی، ظالم روزنامه نگاران - سعی کرده ایم بفهمیم که چگونه این زنان توانستند زندگی سران ظالم، خودسر و حتی خونخوار را به اشتراک بگذارند. چگونه میتوانستند در موارد خاص، افراط و تفریط شوهران دیکتاتور خود را تشویق کنند؟ چرا در مورد خانم های اول وقتی انتخاب نمی شوند صحبت کنیم؟ صرفاً به این دلیل که آنها ادعا می کنند که نقشی عمومی و حتی سیاسی دارند. آنها به خط مقدم صحنه سیاسی هجوم آورده اند و در امور بشردوستانه و خیریه سرمایه گذاری کرده اند و رسانه ها را در انحصار خود درآورده اند و گاه منابع اهداکنندگان بین المللی را به تصرف خود در آورده اند. ما از بی امان بودن آنها در ظاهر خیرخواهانه و تلاش برای مقابله با مسائلی که اغلب فراتر از صلاحیت آنهاست، ناراحتیم. هدف این مطالعه «سرخوردگی» دختران جوان آفریقایی، روشن کردن افکار عمومی آفریقا به منظور ایجاد آگاهی واقعی است تا جایگاه زنان در جوامع آفریقایی واقعاً فکر و بحث شود. این که نویسنده انتخاب کرده است زنانی را که به درستی یا نادرست، الگوی جوامع خود میگیرند، مطالعه کند، نوعی آزادی، جسارت در شکستن تابوها و براندازی نمادها است.
Comment peut-on associer son destin à des Sékou Touré, Idi Aminé, Bokassa, Mobutu, Eyadema, Macias Nguema, Theodorp Obiang, Charles Taylor ou Mugabe ? Contexte historique ou faut-il que les femmes de ces chefs d\'Etat aient été si pauvres, faibles ou assoiffées de pouvoir ? Les versions moins brutales, mais non moins redoutables comme Blaise Compaoré ou Paul Biya seraient-elles alors plus acceptables ? Que dire du couple Gbagbo ou Museweni ? En choisissant de ne parler que des épouses de dictateurs - à l\'exception de Lucy Kihaki, tyran de journalistes - nous avons essayé de comprendre comment ces femmes ont pu partager la vie de chefs d\'Etat cruels, arbitraires et même sanguinaires. Comment ont-elles pu, dans certains cas, encourager les dérives de leurs dictateurs d\'époux ? Pourquoi parler des Premières Dames alors qu\'elles ne sont pas élues ? Tout simplement parce qu\'elles prétendent jouer un rôle public, voire politique. Elles ont envahi le devant de la scène politique et investissent l\'humanitaire et le caritatif, monopolisant les médias et parfois captant les ressources des bailleurs de fonds internationaux. On est mal à l\'aise devant leur acharnement à paraître si charitables et essayer de traiter de dossiers qui souvent dépassent leur compétence. L\'objectif de cette étude est de \" désillusionner \" les jeunes filles africaines, d\'éclairer l\'opinion publique africaine pour provoquer une véritable prise de conscience afin que la place de la femme dans les sociétés africaines soit véritablement pensée et débattue. Que l\'auteur ait choisi d\'étudier celles des femmes qui, à tort ou à raison, sont prises et se prennent pour des modèles pour leurs sociétés, est déjà une forme de liberté, d\'audace pour casser les tabous et détrôner les icônes.