دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: مردم شناسی ویرایش: نویسندگان: Ewa Bińczyk سری: ISBN (شابک) : 9788301199883 ناشر: Wydawnictwo Naukowe PWN سال نشر: 2018 تعداد صفحات: 0 زبان: Polish فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 1 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب عصر انسان. لفاظی و ضعف آنتروپوسن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
بحث در مورد آنتروپوسن، به دلیل چند بعدی بودن و پتانسیل فلسفی منحصر به فرد، این فرصت را دارد که به یکی از مهم ترین بحث های قرن بیست و یکم تبدیل شود. زمین شناسان، نمایندگان علم سیستم زمین، اقلیم شناسان، مورخان محیط زیست، جغرافی دانان اجتماعی، مردم شناسان، فیلسوفان و جامعه شناسان در این بحث شرکت می کنند. ممکن است که ما با یک «چرخش به سوی آنتروپوسن» میان رشته ای سروکار داشته باشیم.\r\n\r\nاز آنتروپوسن به عنوان دوران انکار، کوته بینی و خسران غیرقابل برگشت یاد می شود. مفاهیمی که واژگان منحصر به فرد او را تشکیل می دهند عبارتند از: ضایعه جبران ناپذیر، نقطه عطف، مرزهای سیاره ای، پسا طبیعی گرایی، گایا، از دست دادن طبیعت، تقسیم آب و هوا، طبقات انسانی، آپارتاید تطبیقی، بدهی های آب و هوایی، زیان جبران ناپذیر، تاریخ زمین، سرمایه داری، آخرالزمان همیشگی، حقوق بشر محیطی. .\r\n\r\nدر عصر انسان، Ewa Bińczyk لفاظی های کمپین های اطلاعات نادرست در مورد تغییرات آب و هوایی، و همچنین استدلال های حامیان مهندسی زمین - پراکندگی گوگرد در استراتوسفر به عنوان یک \"خروج اضطراری\" و یک \"شر کوچکتر\" از خود فاجعه آب و هوایی را تجزیه و تحلیل کرد.\r\n\r\nهمنام «مارازم» (به یونانی marasmós) به معنای انقراض و پژمرده شدن است. در علم پزشکی به وضعیتی از بدن اطلاق می شود که کارایی تفکر و عمل را به طور جدی تهدید می کند و منجر به بی تفاوتی می شود. این کتاب نشان میدهد که ما امروز با توجه به بحران زیستمحیطی سیارهای و امنیت آب و هوا در نوعی گیجی به سر میبریم. تلاش برای اجرای سیاست انرژی کم انتشار، حتی با وجود توافقنامه آب و هوایی پاریس در سال 2015، بی اثر ارزیابی می شود. از آنتروپوسن به عنوان دوران انکار، کوته بینی و خسران غیرقابل برگشت یاد می شود. آیا فرصتی برای خروج از رکود داریم؟
Debata na temat antropocenu ze względu na swoją wielowymiarowość i wyjątkowy potencjał filozoficzny ma szanse stać się jedną z najważniejszych dyskusji XXI stulecia. W dyskusji tej biorą udział geologowie, przedstawiciele i przedstawicielki nauki o systemie Ziemi (Earth system science), klimatolodzy, historyczki środowiska, geografowie społeczni, antropolożki, filozofowie oraz socjolożki. Możliwe, że mamy do czynienia z interdyscyplinarnym „zwrotem w stronę antropocenu”. Antropocen określany jest mianem epoki wyparcia, krótkowzroczności i nieodwracalnych strat. Pojęcia konstytuujące jego unikatowy słownik to: nieodwracalna strata, punkt krytyczny, granice planetarne, postnaturalizm, Gaja, utrata natury, podział klimatyczny, klasy antropocenu, adaptacyjny apartheid, długi klimatyczne, niepowetowana strata, geohistoria, kapitałocen, ciągła apokalipsa, środowiskowe prawa człowieka. W Epoce człowieka Ewa Bińczyk poddała analizie retorykę kampanii dezinformacyjnych dotyczących zmiany klimatycznej, a także argumenty zwolenników geoinżynierii – rozpraszania siarki w stratosferze jako „wyjścia awaryjnego” i „mniejszego zła”, niż sama katastrofa klimatyczna. Tytułowy „marazm” (gr. marasmós) oznacza gaśnięcie i uwiąd. W naukach medycznych odnosi się do takiej kondycji organizmu, która poważnie zagraża sprawności myślenia i działania, wiodąc do apatii. W książce pokazano, że w odniesieniu do planetarnego kryzysu środowiskowego i bezpieczeństwa klimatycznego znaleźliśmy się dziś w stanie tego rodzaju otępienia. Próby implementacji niskoemisyjnej polityki energetycznej, nawet mimo paryskiego porozumienia klimatycznego z 2015 roku, oceniane są jako nieskuteczne. Antropocen określany jest mianem epoki wyparcia, krótkowzroczności i nieodwracalnych strat. Czy mamy szanse wyrwać się z marazmu?