دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Walter Friedrich Otto
سری: Ensayo Sexto Piso
ISBN (شابک) : 8493473987;97
ناشر: Sexto Piso
سال نشر: 2006
تعداد صفحات: 98
زبان: Spanish
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 1 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب اپیکوروس: اپیکور
در صورت تبدیل فایل کتاب Epicuro به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اپیکوروس نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب جرأت دارد دو مفهوم به ظاهر آشتی ناپذیر را با هم جفت کند: ناب ترین نوع ماتریالیسم و اعتقاد مطلق به وجود خدایان. شرحی درخشان از فلسفه اپیکور توسط فیلسوف معروف دین والتر اف. اتو. به طور متناقض، اپیکور، ملحد ماتریالیست، برای اتو، بیانی فلسفی از حضور در میان یونانیان امر الهی یا امر مقدس است. همانطور که روح یونانی نور را با خدایان هومر دید، اتو بر این باور است که در زوال اندیشه های مذهبی اپیکور دلیل روشنی بر این است که خدایان هرگز یونانیان خود را رها نکرده اند. اتو قسمت اول مقاله را به رفع سوء تفاهمات معمول پیرامون دکترین اپیکوری اختصاص می دهد. روم و مسیحیت میخواستند در اپیکور مدافع لذتهای نفسانی، از کارپ دیم ببینند. اما برعکس، «لذت» ای که اپیکور به عنوان عالی ترین خیر طلب می کند به آزادی و خودکامگی اشاره دارد. اپیکور در تلاش است تا ترس را از روح انسان دور کند تا به آرامش روح برسد. این آرامش شامل دیدی از بیگانه الهی با ادیان رسمی است که در آن مردان می خواهند خدای انتقام جو و ظالم را در خدمت خود قرار دهند. در بخش دوم مقاله، کوتاهتر اما بسیار شدید، اتو دیدگاه اپیکوری الهی را ترسیم میکند: «موجودات زنده حضور ابدی و فیض بدون تغییر». یعنی انسان عاقل باید همیشه بی تفاوتی خدایان را نسبت به امور انسانی در نظر داشته باشد. این بی تفاوتی در ابتدا دلسرد کننده، ضامن آزادی و خودکفایی برای کسانی است که به دنبال آرامش روح هستند. پاداش حکیم بدون هوای قهرمانانه و هومری نیست: "حفاظت در وجود خدایان که در برجستگی بالای خود در طول زمان و مکان، انسان ها را همتای خود می شناسند و از آنها در حلقه دوستان الهی خود استقبال می کنند. . این گونه است که آرامش روح در وجود خدایان منفعل تقدیس می یابد» (ص 88-89). ضروری است.
This book dares to pair up two seemingly irreconcilable concepts: the purest kind of materialism and an absolute belief in the existence of the gods. Brillante exposición de la filosofía de Epicuro a cargo del conocido filósofo de la religión Walter F. Otto. Paradójicamente, Epicuro, el ateo materialista, es para Otto, expresión filosófica de la presencia entre los griegos de lo divino o lo sagrado. Del mismo modo que el espíritu griego vio la luz con los dioses de Homero, Otto cree que en su ocaso las ideas religiosas de Epicuro son una prueba clarísima de que nunca abandonaron los dioses a sus griegos. Otto dedica la primera parte del ensayo a deshacer los habituales malentendidos que rodean la doctrina epicúrea. Roma y el cristianismo quisieron ver en Epicuro al defensor del placer carnal, del carpe diem. Pero, por el contrario, el “placer” que Epicuro demanda como supremo bien se refiere a la libertad y la autarquía. Epicuro lucha por extirpar el miedo del alma humana para alcanzar la serenidad del alma. Esta serenidad incluye una visión de lo divino ajena a las religiones oficiales donde los hombres quieren poner a su servicio a un dios vengativo y cruel. En la segunda parte del ensayo, más corta pero muy intensa, Otto desgrana la visión epicúrea de lo divino: “seres vivos de presencia eterna y gracia inalterada”. Es decir, el hombre sabio ha de tener siempre presente la indiferencia de los dioses hacia los asuntos humanos. Esta indiferencia, en principio descorazonadora, es garantía de libertad y autarquía para el que busca la serenidad del alma. La recompensa para el sabio no deja de tener un aire heroico, homérico : “la protección en el ser de los dioses que, en su elevada prominencia sobre el tiempo y el espacio, reconocen a los hombres como sus iguales y los “acogen” en su divino círculo de amigos. Así encuentra la serenidad del alma su consagración en el ser de dioses pasivos” (pp. 88-89). Impresncindible.