دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: David E. Kaiser
سری:
ISBN (شابک) : 1558491465, 9781558491465
ناشر: University of Massachusetts Press
سال نشر: 1998
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Epic season: the 1948 American League pennant race به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب فصل حماسی: مسابقات قهرمانی لیگ آمریکا در سال 1948 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در هیچ زمانی در فصل 1948 هیچ تیمی با چهار بازی لیگ آمریکا را رهبری نکرد. در حالی که کمتر از یک ماه باقی مانده است، یانکی ها، رد ساکس، هندی ها، و A'ها از هم جدا شدند. کلیولند در نهایت پرچم را در پلی آف یک بازی مقابل بوستون به دست آورد، اما این فقط مسابقه پرچم در آن سال نبود که بسیار قابل توجه بود. خود فصل بود در کلیولند، لو بوردرو بهترین روزهای خود را به عنوان بازیکن-مدیر تجربه کرد، لری دوبی جای او را در زمین خارج کرد و مالک کاریزماتیک تیم، بیل ویک، یک تازه کار 42 ساله به نام ساچل پیج را به خدمت گرفت که شش برد، شکست خورد. یکی، با مهاجمان لیگ برتر همان کاری را کرد که او برای دههها با همتایان خود در لیگ سیاهپوست انجام میداد، و کاملاً مکمل چند تالار مشاهیر دیگر، باب فلر و باب لمون بود. در بوستون، جو مک کارتی، مدیر قدیمی یانکی ها، به دست دشمن رفت و تد ویلیامز با یک فصل به همان اندازه موفق به کسب عنوان قهرمانی سه گانه شد. Aها، تحت هدایت کانی مک، به طور طبیعی ابتدا تا شد، اما یانکی ها، پشت قهرمانی های جو دی ماجیو زخمی و ظهور یوگی برا، تا آخر هفته آخر در آن ماندند. با استفاده از مصاحبه با ستارگانی مانند Doby، Feller، Dom DiMaggio، و تقریباً هر گزارش روزنامه و مجله در آن زمان، Kaiser، یک تاریخدان در حرفه، فصل را با جزئیات پرزحمت، تقریباً بازی به بازی، تکرار میکند و زمینه بزرگتر خود را در نظر میگیرد: یک بازی پس از جنگ برای یک ملت پس از جنگ. گهگاهی، آن تصویر بزرگتر نثر او را کمی ارغوانی میکند، اما سوژهاش به اندازهای بزرگ است که مانند یک توپ سریع تطابق یافته، آن را منحرف کند. برای اینکه همه چیز امروزی به نظر برسد، او رتبهبندی را در هر چند صفحه یکبار حذف میکند، یک جلوه بصری دراماتیک که مانند یک صخرههنگ خوب، شما را به نفس نفس زدن نگه میدارد تا ببینید همه چیز چگونه پیش میرود، حتی اگر به همان شکلی بود که 50 سال پیش بود. --جف سیلورمن
At no time in the 1948 season did any team lead the American League by four games. With less than a month remaining, the Yankees, Red Sox, Indians, and A's charged down the stretch heads apart. Cleveland eventually captured the flag in a one-game playoff against Boston, but it wasn't just the pennant race that year that was so remarkable; it was the season itself. In Cleveland, Lou Bourdreu experienced his greatest days as player-manager, Larry Doby took his place in the outfield, and the team's charismatic owner, Bill Veeck, brought in a 42-year-old rookie named Satchel Paige, who won six, lost one, did to Major League hitters what he'd been doing to their Negro League counterparts for decades, and perfectly complemented a couple of other Hall of Fame hurlers, Bob Feller and Bob Lemon. In Boston, long-time Yankee manager Joe McCarthy went over to the enemy, and Ted Williams came off a Triple Crown title with a season just as good. The A's, under Connie Mack, naturally folded first, but the Yankees, behind the heroics of an injured Joe DiMaggio and the emergence of Yogi Berra, stayed in it until the last weekend. Using interviews with such stars as Doby, Feller, Dom DiMaggio, and virtually every newspaper and magazine account of the times, Kaiser, a historian by profession, replays the season in painstaking detail, almost game by game, keeping in sight his larger context: a postwar game for a postwar nation. From time to time, that bigger picture turns his prose a little purple, but his subject is big enough to deflect that like an overmatched fastball. To keep things feeling contemporary, he drops the standings in every few pages, a visually dramatic effect that, like a good cliffhanger, keeps you gasping for how it all turns out, even though it turned out the way it did 50 years ago. --Jeff Silverman