Environmental Politics and Liberation in Contemporary Africa

امروزه، محیط در تجزیه و تحلیل تعارض در جوامع در حال توسعه بسیار بزرگ جلوه می کند، و نقش دقیق آن موضوع بحث های جاری است. بحث از مفاهیم قبلی، اما هنوز هم محبوب، «مبارزات قدرت»، «مبارزات طبقاتی» و «تعارضات قومی» به برداشتی از تضاد به عنوان محصول رقابت شدید گروهی برای منابع رسیده است. در جایی که دولت توزیع منابع را کنترل می‌کند، خود ناگزیر به درگیری‌هایی تبدیل می‌شود که نقطه اختلاف آن دسترسی به قدرت دولتی به عنوان کارآمدترین وسیله برای دستیابی به منابع است. منابع مورد بحث اجتماعی (بهداشت، آموزش، حمل و نقل، ارتباطات، تفریح ​​و غیره) و مادی (زمین، آب، مسکن، مشاغل، قراردادها، مجوزها، مجوزها و غیره) هستند. در بخش‌هایی از جهان، و به‌ویژه در آفریقا، کاهش منابع و حکومت مستبدانه دولت، رقابت گروهی را تشدید می‌کند که منجر به تقابل سیاسی می‌شود. این خطی است که من در تحلیل درگیری در هوم آفریقا دنبال کرده ام (Markakis, 1987, 1998). اولین مشارکت محمد صالح در این جلد این است که بحث را گامی فراتر از این خط بکشاند، که می‌توان آن را به‌عنوان مادی‌گرایانه مورد انتقاد قرار داد. او این کار را با وارد کردن فرهنگ به حوزه منابع انجام می دهد، نه تنها به عنوان یک منبع به خودی خود، بلکه به عنوان عاملی که به منابع طبیعی ارزش آنها را می دهد. بنابراین فرهنگ به یک عنصر زمینه‌ای در تضاد بر سر منابعی تبدیل می‌شود که ارزش آنها از نظر فرهنگی تعیین شده است.

Nowadays, the environment looms large in the analysis of conflict in developing societies, and the precise role it plays is the subject of an ongoing debate. The de­ bate has moved on from the earlier, but still popular, notions of 'power struggles', 'class struggles' and 'ethnic conflicts', to a perception of conflict as the product of intense group competition for resources. Where the state controls the distribu­ tion of resources, itself inevitably becomes party to conflicts whose bone of con­ tention is access to state power as the most efficient means of gaining access to resources. The resources in question are social (health, education, transportation, communication, recreation, etc. ) and material (land, water, housing, jobs, con­ tracts, licenses, permits, etc. ). In parts of the world, and especially in Africa, di­ minishing resources and authoritarian state rule exacerbate group competition leading to political confrontation. This is the line I have followed in analysing conflict in the Hom of Africa (Markakis, 1987, 1998). Mohamed Salih's first contribution in this volume is to move the debate a step beyond this line, which can be criticized as unduly materialist. He does it by bringing culture into the realm of resources, not only as a resource in itself, but also as the agency that assigns natural resources their value. Culture thus becomes a contextual element in conflict over resources whose value is culturally deter­ mined.