Environmental Policy Between Regulation and Market

سیاست‌های زیست‌محیطی به طور سنتی بر کنترل‌های مستقیم و سرمایه‌گذاری دولت برای حفاظت از منابع طبیعی متکی بوده است. امروزه، اشکالات و موانع این رویکرد مشهود است: بارهای سنگینی که شرکت ها و جامعه بر دوش دارند، مقررات پیچیده، خطر تورم قانونی، مشکلات در دستیابی به اهداف تعیین شده، به چند مورد. در پاسخ، مقامات محیط زیست در بسیاری از کشورها شروع به ارزیابی مجدد کارآیی برنامه های خود کرده اند، در نتیجه مشوق های بازار و توافقات داوطلبانه با شرکت ها یا شاخه های صنعتی به زرادخانه اقدامات سنتی حفاظت از محیط زیست اضافه شده است. انتظارات زیادی برای ابزارهای اقتصادی جدید وجود دارد که مزیت دوگانه ای را ارائه می دهد که به شرکت ها آزادی بیشتری در انتخاب ابزار می دهد و شانس دستیابی به اهداف را به روشی مقرون به صرفه تر افزایش می دهد. نویسندگان این کتاب این ابزارها - مالیات های سبز، مجوزهای قابل مبادله، میثاق ها، اجرای مشترک، سهمیه های قابل مبادله بین المللی - را از نقطه نظر مقرون به صرفه بودن، توانایی آنها در دستیابی به اهداف زیست محیطی و مقبولیت عمومی و شرکتی تحلیل می کنند. آنها تلاش می کنند تا بر اساس تجربه تا به امروز تعیین کنند که آیا این ابزارها امیدهایی را که در آنها وجود دارد برآورده می کنند.

Environmental policies have traditionally relied on direct controls and on government investment to protect natural resources. Today, the drawbacks and impediments to this approach are evident: heavy burdens borne by companies and the community, complex regulations, a danger of legislative inflation, difficulties in meeting the goals set, to name a few. In response, the environmental authorities in many countries have begun to reassess the efficacy of their programs, with the result that market incentives and voluntary agreements with companies or branches of industry have been added to the arsenal of traditional environmental protection measures. There are great expectations for new economic instruments, which offer the twofold advantage of giving companies more freedom in the choice of means, and of increasing the chances for meeting goals in a more cost-effective way. The authors of this book analyse these instruments - green taxes, tradeable permits, covenants, joint implementation, internationally tradeable quotas - from the point of view of costeffectiveness, their ability to achieve environmental goals, and public and corporate acceptability. They endeavour to determine on the basis of experience to date, whether these instruments are living up to the hopes placed in them.