Environmental Monitoring and Biodiagnostics of Hazardous Contaminants

در سال‌های اخیر آگاهی عمومی از اثرات سمی طولانی‌مدت بر یون‌های فلزات سنگین در آب‌ها و فاضلاب‌ها به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. آژانس‌های زیست‌محیطی محدودیت‌های تخلیه شدیدتر و شدیدتری را بر صنایع درگیر در فرآیندهای استفاده از یون‌های فلزی اعمال می‌کنند. صنایع متعددی پساب های آبی حاوی یون های فلزی و به ویژه مس و کادمیوم تولید می کنند. سولفات مس در مقیاس وسیع در صنایع آبکاری استفاده می شود. علاوه بر این، نمک های مس به عنوان قارچ کش، نگهدارنده الوار، حشره کش، بازدارنده های خوردگی رنگ و در مواد رنگزا استفاده می شوند. کادمیوم در ساخت باتری های نیکل-کادمیم، به عنوان بازدارنده خوردگی و میله های کنترل در صنعت هسته ای استفاده می شود. جامعه اروپا کادمیوم را به دلیل سمیت، ماندگاری و تجمع زیستی در فهرست 1 دستورالعمل 76/464/EEC خود به عنوان یکی از خطرناک ترین فلزات فهرست کرده است. بنابراین، مهم است که روش‌هایی برای حذف این یون‌های فلزی پیدا شود و مکانیسم حذف مشخص و درک شود. تعدادی از جاذب‌ها شناسایی شده‌اند که قادر به حذف مس هستند (پاندای و همکاران، 1985؛ هو و آی.، 1996؛ لو و لی، 1987؛ لوو و آی.، 1993؛ کوئک و آی.، 1998). کادمیوم (Battacharya و Venkobachar، 1984؛ Namasivayam و Ranganathan، 1995؛ Periasamy و Namasivayam، 1994) از محلول های آبی. مدل‌های همبستگی جذب برای برخی سیستم‌ها پیشنهاد شده‌اند.

In recent years public awareness of the long term toxic affects heavy metal ions in waters and wastewaters has increased significantly. Environmental agencies have been imposing more and more stringent discharge limits on industries involved in processes using metal ions. Numerous industries produce aqueous effluents con­ taining metal ions and particularly copper and cadmium. Copper sulfate is used on a large scale in the electroplating industries. In addition, copper salts are used as fungicides, timber preservatives, insecticides, paint corrosion inhibitors and in dyestuffs. Cadmium is used in the manufacture of nickel-cadmium batteries, as a corrosion inhibitor and control rods in the nuclear industry. The European Com­ munity has listed cadmium as one of the most dangerous metal due to its toxicity, persistence and bioaccumulation in List 1 of its Directive 76/464/EEC. Therefore, it is important that methods for the removal of these metal ions are found and that the mechanism of removal is characterized and understood. A number of adsorb­ ents have been identified which are capable of removing copper (Panday et aI. , 1985; Ho et aI. , 1996; Low and Lee, 1987; Low et aI. , 1993; Quek et aI. , 1998) and cadmium (Battacharya and Venkobachar, 1984; Namasivayam and Ranganathan, 1995; Periasamy and Namasivayam, 1994) from aqueous solutions. Sorption kin­ etic models have been proposed for some systems.