Environmental Degradation of the Black Sea: Challenges and Remedies

دریای سیاه در حال حاضر با عدم تعادل اکولوژیکی شدیدی مواجه است که عمدتاً به دلیل اتروفیکاسیون و سایر انواع آلاینده‌ها از منابع جوی، رودخانه‌ای و خشکی است. آلاینده های اصلی عبارتند از مواد مغذی، آفت کش ها، هیدروکربن ها و فلزات سنگین. از جمله مهم‌ترین نگرانی‌های معاصر می‌توان به اتروفیکاسیون و بدتر شدن کیفیت آب، شکوفه‌های پلانکتون، هیپوکسی و آنکسی، از دست دادن تنوع زیستی و کاهش منابع زنده اشاره کرد. درک بهتر شرایط منجر به اتروفیکاسیون و تغییرات مرتبط با آن طی چهار دهه گذشته، در سطوح ملی، منطقه ای و بین المللی انجام شده است. تحقیقات علمی با کیفیت بالا در تمام کشورهای ساحلی دریای سیاه (بلغارستان، گرجستان، رومانی، فدراسیون روسیه، ترکیه، اوکراین) انجام شده است. علاوه بر این، چندین برنامه تحقیقاتی منطقه ای موفق (به عنوان مثال، CoMSBlack، ناتو-تو دریای سیاه، امواج ناتو-TU، EC-EROS 2000 فاز III، مرکز منطقه ای دریای سیاه IOC با پروژه های آزمایشی 112) و یک برنامه مدیریت زیست محیطی بزرگ (GEF- BSEP) با موفقیت راه اندازی شده است. تلاش های بین المللی جدید مانند کمیسیون دریای سیاه، واحد هماهنگی برنامه دریای سیاه، همکاری اقتصادی دریای سیاه (همگی در استانبول واقع شده اند)، همراه با کنوانسیون حفاظت از دریای سیاه در برابر آلودگی (بخارست، 1992) و وزارتخانه اودسا. Decleration (1993) نشان دهنده اهمیت اقتصادی و سیاسی این مشکلات و توجهی است که در حال حاضر به این دریای در خطر انقراض می شود.

The Black Sea presently faces severe ecological disequilibrium due primarily to eutrophication and other types of contaminants, from atmospheric, river and landbased sources. Major contaminants include nutrients, pesticides, hydrocarbons and heavy metals. Among the most critical contemporary concerns are eutrophication and associated deterioration of water quality, plankton blooms, hypoxia and anoxia, loss of biodiversity and decline of living resources. A better understanding of conditions leading to eutrophication and of the associated changes during the last four decades, is being carried out at national , regional and international levels. High quality scientific research has been conducted in all Black Sea riparian countries (Bulgaria, Georgia, Romania, Russian Federation, Turkey, Ukraine). In addition, several successful regional research programmes (e.g., CoMSBlack, NATO-TU Black Sea, NATO-TU Waves, EC-EROS 2000 Phase III, IOC­ Black Sea Regional Center with Pilot Projects 112) and one major environmental management program (GEF-BSEP) have been successfully launched. New international efforts like the Black Sea Commission, the Black Sea Program Coordination Unit, the Black Sea Economic Cooperation (all situated in Istanbul), together with the Convention for the Protection of the Black Sea against Pollution (Bucharest, 1992) and the Odessa Interministerial Decleration (1993) attest to the economic and political importance of these problems and the attention presently paid to this endangered sea.