Engineering Geology: Principles and Practice

دیوید پرایس قسمت عمده این کتاب را تا زمان مرگش نوشته بود. توسط همکارانش به عنوان ادای احترام به کمک های زیادی که در طول زندگی حرفه ای و آکادمیک خود در زمینه زمین شناسی مهندسی انجام داده است، تکمیل شده است. دیوید در سال 1954 با مدرک زمین شناسی با ریاضیات و فیزیک از دانشگاه ولز فارغ التحصیل شد، به بخش خارج از کشور سازمان زمین شناسی پیوست و برای نقشه برداری از ذخایر معدنی اقتصادی و مصالح ساختمانی به گویان بریتانیا اعزام شد. او در سال 1958 به انگلستان بازگشت تا به شرکت ساختمانی جورج ویمپی بپیوندد. رونق پس از جنگ شروع شد و دیوید به عنوان یک زمین شناس مهندسی مشغول شد. در آن روزها صنعت نیاز به تحقیق را قدردانی می کرد، زیرا اطلاعات کمی در مورد وظایفی که باید تکمیل می شد، شناخته شده بود، و دیوید به گروه قابل توجهی از دانشمندان و مهندسان در آزمایشگاه مرکزی ویمپی در هیز پیوست. خواننده جوان به بهترین وجه می تواند این را به عنوان یک "دانشگاه صنعتی" تجسم کند. در آن زمان آموزش و آموزش رسمی در زمین شناسی مهندسی وجود نداشت و همانطور که دیوید به یاد می آورد "... هیچ کس واقعا نمی دانست که آنها چه می کنند. ما از اصول موضوع خود پیروی کردیم، از عقل سلیم استفاده کردیم، از آنچه در سایت اتفاق افتاد آموختیم و با کسانی صحبت کردیم که به نظر می رسید بیشتر از ما در مورد موضوع در دست می دانند. این نسل دیوید بود که «زمین‌شناسی مهندسی» را که اکنون می‌شناسیم، در بریتانیا تأسیس کرد و او نقش کاملی در پایه‌گذاری آن داشت.

David Price had written the greater part of this book by the time he died; it has been completed by his colleagues as a tribute to the many contributions he made to the subject of engineering geology through his professional and academic life. David graduated from the University of Wales in 1954 with the degree of Geology with Mathematics and Physics, joined the Overseas Division of the Geological Survey and was despatched to what was then British Guiana, to map economic mineral reserves and construction materials. He returned to the UK in 1958 to join the construction company George Wimpey. The post-war boom was beginning and David was engaged as an engineering geologist. In those days industry appreciated the need for research, as little was known for the tasks that had to be completed, and David joined a remarkable group of scientists and engineers at Wimpey’s Central Laboratory at Hayes; the young reader can best visualise this as an ”industrial university”. At that time formal education and training in engineering geology did not exist and as David recalled ”… no one really knew what they were doing; we followed the principles of our subject, used common sense, learnt from what happened on site and talked to those who seemed to know more than we on the subject in hand. ” It was David’s generation that established ”Engineering Geology”, as we now know it, in the UK and he played a full part in its foundation.