Engaging with Student Voice in Research, Education and Community: Beyond Legitimation and Guardianship

این کار گفتمان فعلی «دانشجویان مشاور» را که دانشجویان را به عنوان مشتریان خدماتی قرار می‌دهد، قطع می‌کند و بنابراین مفهوم صدای دانش‌آموز را به گونه‌ای مشکل‌سازتر می‌کند که ممکن است به عنوان یک فرآیند دموکراتیک حفظ شود. این به صدای دانش‌آموز به‌طور کل‌نگر در سراسر حوزه‌های شیوه‌های کلاس درس، آموزش عالی، تحقیق از پزشکان و تدوین خط‌مشی نگاه می‌کند. نویسندگان لفاظی «توانمندسازی» را که روایت غالب و ناکافی برای توجیه مشاوره با کودکان و جوانان است، مشکل ساز می کنند. آنها بسیاری از تناقضات و ابهامات مرتبط با استخدام و تشویق آنها را به مشارکت و تأثیرات متفاوت شرایط مختلف بر روش های اجرای پروژه های صدای دانش آموز بررسی می کنند. آنها درک می کنند که ممکن است پروژه های صدای دانش آموز از بالا و پایین زیر و رو شود زیرا سهامداران مختلف با اهداف متفاوت برای مدیریت و کنترل پروژه ها تلاش می کنند. مهمتر از همه، این کتاب در مورد تحقیقاتی گزارش می دهد که شرایط را برای شروع و حفظ صدای دانش آموز شناسایی و برجسته می کند و شامل ابعاد "فراتر از مدرسه" است که جوانان را به عنوان "مخاطبان" در نظر می گیرند که می توانند امکانات جامعه، توسعه و طراحی آنها و همچنین دانشجویان مقطع کارشناسی را در دانشگاه ها اطلاع دهند. . این موارد به‌عنوان جشن گزارش نشده‌اند، بلکه به‌عنوان روایت‌هایی عمل می‌کنند که چالش‌های بسیاری را که پیش روی آن‌هایی که تصمیم به کار با جوانان به روش‌های معتبر دارند، روشن می‌کنند. هم روش‌هایی را برای درگیر کردن جوانان به‌عنوان عوامل فعال در طراحی و تفسیر تحقیقاتی که مربوط به آن‌ها است، پیش می‌برد و هم روش‌هایی را که جوانان را هدف تحقیق می‌دانند، نقد می‌کند، جایی که داده‌ها برای اهدافی استخراج می‌شوند که آن را تشخیص نمی‌دهند. دانش آموزان با توجه به تصمیماتی که در راستای منافع آنها گرفته می شود، ذینفعان اصلی هستند.

This work interrupts the current “consulting students” discourse that positions students as service clients and thus renders more problematic the concept of student voice in ways that it might be sustained as a democratic process. It looks at student voice holistically across realms of classroom practices, higher education, practitioner inquiry and policy formulation. The authors render problematic the “empowerment” rhetoric that is the dominant and insufficient narrative justifying consulting children and young people. They explore the many contradictions and ambiguities associating with recruiting and encouraging them to participate and the varying impacts of different circumstances on the ways in which student voice projects are enacted. They perceive that it is possible for student voice projects to be subverted from both above and below as varying stakeholders with varying purposes struggle to manage and control projects. Importantly, the book reports on research that identifies and highlights conditions for initiating and sustaining student voice and include “beyond school” dimensions that consider young people as “audiences” who can inform community facilities, their development and design as well as undergraduate students in universities. These cases are not reported as celebratory, but rather act as narratives that illuminate the many challenges facing those who chose to work with young people in authentic ways. It both advances methodologies for engaging young people as active agents in the design and interpretation of research that concerns them and offers a critique of those methods that see young people as the objects of research, where the data is mined for purposes that do not recognise that students are the consequential stakeholders with respect to decisions made in their interests.​