Energy Demand: Facts and Trends: A Comparative Analysis of Industrialized Countries

اولین بحران نفتی سال‌های 1973-1974 و پرسش‌هایی که در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی مطرح شد، توجه را به مسائل انرژی جلب کرد. جوامع صنعتی که برای دو دهه یا بیشتر به انرژی به اندازه کافی آسان برای تولید و مصرف ارزان که تصور می شد پایان ناپذیر است عادت داشتند، شروع به زیر سوال بردن آینده انرژی خود کردند. مطالعات انجام شده در آن زمان و از آنجایی که در سطح ملی، منطقه ای یا جهانی بیش از حد خوش بینانه بود. مشکل به اندازه کافی برای حل به نظر می رسید. از یک طرف، تعداد معینی از منابع: زغال سنگ، که فراوانی آن کشف شد، یا بهتر است بگوییم نفت دوباره کشف شد، منبع همه مشکلات بود... در واقع، به نظر می رسید که مشکلات، اگر از خود نفت نباشد (آسان توضیح)، سپس از طرف کسانی که بدون داشتن واقعی آن را تولید کردند، و از طرف کسانی که مالک آن بدون کنترل واقعی گاز طبیعی بودند، پس از نفت و اورانیوم کمتر به خطر افتاده، که همه وعده‌هایشان عملی نشده بود، اما منابعشان انرژی خورشیدی، همجوشی گرما هسته ای چندشکل و واقعاً تمام نشدنی، و انرژی زمین گرمایی و غیره مطرح نیست. از سوی دیگر، مصرف انرژی، هرچند شاید بیش از حد، نمادی از پیشرفت، توسعه و افزایش رفاه بود. اصالت سیاست‌های انرژی که از سال 1974 وضع شده‌اند در این واقعیت نهفته است که آنها دیگر هدفشان تولید (یا واردات) بیشتر نبود، بلکه مصرف کمتر بود. آن‌ها به دنبال چیزی بودند و هنوز هم به دنبال چیزی بودند که می‌توان به طور قاطع آن را کنترل مصرف انرژی، یا بهتر بگوییم کنترل تقاضای انرژی نامید.

The fIrst oil crisis of 1973-74 and the questions it raised in the economic and social fIelds drew attention to energy issues. Industrial societies, accustomed for two decades or more to energy sufficiently easy to produce and cheap to consume that it was thought to be inexhaustible, began to question their energy future. The studies undertaken at that time, and since, on a national, regional, or world level were over-optimistic. The problem seemed simple enough to solve. On the one hand, a certain number of resources: coal, the abundance of which was discovered, or rather rediscovered oil, source of all the problems ... In fact, the problems seemed to come, if not from oil itself (an easy explanation), then from those who produced it without really owning it, and from those who owned it without really control­ ling it natural gas, second only to oil and less compromised uranium, all of whose promises had not been kept, but whose resources were not in question solar energy, multiform and really inexhaustible thermonuclear fusion, and geothermal energy, etc. On the other hand, energy consumption, though excessive perhaps, was symbolic of progress, development, and increased well being. The originality of the energy policies set up since 1974 lies in the fact they no longer aimed to produce (or import) more, but to consume less. They sought, and still seek, what might be emphatically called the control of energy consump­ tion, or rather the control of energy demand.