Endocrine FGFs and Klothos

عوامل رشد فیبروبلاست (FGFs) عمدتاً به عنوان عوامل اتوکرین/پاراکرین شناخته شده‌اند که رشد جنین و اندام‌زایی را تنظیم می‌کنند. با این حال، مطالعات اخیر نشان داده است که برخی از FGF ها به عنوان عوامل غدد درون ریز عمل می کنند و فرآیندهای متابولیک مختلف را در بزرگسالی تنظیم می کنند. چنین FGFهایی که در مجموع FGFهای غدد درون ریز نامیده می شوند، از سه عضو تشکیل شده اند (FGF15/19، FGF21 و FGF23: FGF15 ارتولوگ موش FGF19 انسان است). این FGF های غدد درون ریز دارای یک ویژگی ساختاری مشترک هستند که حالت عملکرد غدد درون ریز را به قیمت میل به گیرنده های FGF ممکن می کند. برای بازگرداندن میل به گیرنده‌های FGF در اندام‌های هدف خود، FGF‌های غدد درون ریز خانواده پروتئین‌های غشایی Klotho را به‌عنوان گیرنده‌های اجباری تعیین کرده‌اند. با بیان کلوتوس به روشی خاص بافت، این سیستم گیرنده مشترک منحصر به فرد، FGF های غدد درون ریز را نیز قادر می سازد تا اندام های هدف خود را در میان بسیاری از بافت هایی که گیرنده های FGF را بیان می کنند، مشخص کنند.

Fibroblast growth factors (FGFs) have been recognized primarily as autocrine/paracrine factors that regulate embryonic development and organogenesis. However, recent studies have revealed that some FGFs function as endocrine factors and regulate various metabolic processes in adulthood. Such FGFs, collectively called endocrine FGFs, are comprised of three members (FGF15/19, FGF21, and FGF23: FGF15 is the mouse ortholog of human FGF19). These endocrine FGFs share a common structural feature that enables the endocrine mode of action at the expense of the affinity to FGF receptors. To restore the affinity to FGF receptors in their target organs, the endocrine FGFs have designated the Klotho family of transmembrane proteins as obligate co-receptors. By expressing Klothos in a tissue-specific manner, this unique co-receptor system also enables the endocrine FGFs to specify their target organs among many tissues that express FGF receptors.