دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: تاریخ ویرایش: نویسندگان: Crispin Sartwell سری: ISBN (شابک) : 0791447251, 9780585427560 ناشر: سال نشر: 2000 تعداد صفحات: 151 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 430 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب End of Story: Toward an Annihilation of Language and History به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب پایان داستان: در جهت نابودی زبان و تاریخ نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در پایان داستان، کریسپین سارتول معتقد است که آکادمی به زبان، و به ویژه با روایت وسواس دارد. روایت برای تشکیل یا تبیین زمان، عمل، ارزش، تاریخ و هویت انسانی در نظر گرفته شده است. سارتول استدلال می کند که این وسواس به زبان و روایت به نوعی بیماری تبدیل شده است. سارتول با مخالفت متفکرانی مانند کی یر کگارد، باتای و اپکتتوس در برابر روایتگرایی مک اینتایر، ریکور و ارسطو، شیوههایی را که روایتها و خود از هم میپاشند تجلیل میکند و گذر به ناهماهنگی خلسهآمیز یا دنیوی را توصیه میکند. همانطور که کتاب در وودهاوس، ثورو، کتاب شغل، نقاشی طبیعت بی جان، و زندگی نامه سارتول می چرخد، حس امیدوارکننده و عجیب و غریب جدیدی از اینکه ما چه کسی هستیم و چه چیزی می توانیم باشیم پدیدار می شود.
In End of Story, Crispin Sartwell maintains that the academy is obsessed with language, and with narrative in particular. Narrative has been held to constitute or explain time, action, value, history, and human identity. Sartwell argues that this obsession with language and narrative has become a sort of disease. Pitting such thinkers as Kierkegaard, Bataille, and Epictetus against the narrativism of MacIntyre, Ricoeur, and Aristotle, Sartwell celebrates the ways narratives and selves disintegrate and recommends a lapse into ecstatic or mundane incoherence. As the book rollicks through Wodehouse, Thoreau, the Book of Job, still-life painting, and Sartwell's autobiography, there emerges a hopeful if bizarre new sense of who we are and what we can be.