دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Decout. Maxime
سری: Paradoxe
ISBN (شابک) : 9782707328588, 2707328588
ناشر: Éditions de Minuit
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 0
زبان: French
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 257 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب بد نیت در یک پارادوکس ادبی: دروغ در ادبیات، صداقت در ادبیات، کتاب های الکترونیکی
در صورت تبدیل فایل کتاب En toute mauvaise foi sur un paradoxe littéraire به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب بد نیت در یک پارادوکس ادبی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
تمام حقیقت را بگو و چیزی جز حقیقت. در شفافیت و صراحت زندگی کنید. قهرمانان حقیقت می خواستند این احکام را به زور در مورد چیزی که همه چیز به عنوان شکلی فریبنده دروغ به ما نشان می دهد به کار گیرند: ادبیات. مشروعیت این حالت چیست؟ آیا ما به آن مشکوک نشده ایم و شکنندگی و بن بست های آن را تشخیص نمی دهیم؟ زیرا با بررسی جنگ خستگی ناپذیری که طرفداران اخلاص (روسو، لیریس، سارتر) را در برابر مخالفان آنها (مولیر، لاکلو، داستایوفسکی، گری، پرک) قرار داد، به تعریف دیگری از اینکه چه صداقتی در حال ظهور است می بینیم. با بد نیت: آیا اینگونه نیست که آثار خود را به ما نشان می دهند و با ما بازی نمی کنند؟ یعنی بخشی از ساختاری که نه دروغ است و نه حقیقت، بلکه ترکیب نامشخص آنهاست. که با انکار تصدیق می کند و با اعلام منکر. اما آیا ما حاضریم بپذیریم که همه گفتمان از آنچه هست می گریزد و در عین حال به بودن خود ادامه می دهد، بپذیریم که ادبیات فقط یک حقیقت را تولید می کند، گاهی متناقض، و نه حقیقت؟ درک شیوهای که اثر بد نیت را مطرح میکند، آن را برانگیخته و به چالش میکشد، به معنای نزدیک شدن به چیزی است که اصل ماده آن را تشکیل میدهد، هم موتور دسیسهها و هم متافیزیک ضمنی یا صریح آن. اما همچنین به معنای بازنگری در رابطه خود با خواننده، با واقعیت و با دانش است. از آنجا که یک تناقض مشترک بین دروغگو و صادق وجود دارد که فقط بد نیت به ما اجازه می دهد تا با جدا کردن خود از روال فکری خود آن را توصیف کنیم.
Dire toute la vérité et rien que la vérité. Vivre dans la transparence et la franchise. Ces préceptes, les chantres du vrai ont voulu les appliquer de force à ce que tout nous désigne comme une forme retorse du mensonge : la littérature. Quelle est la légitimité de cette posture ? N'est-on pas amené à la suspecter, à en reconnaître la fragilité et les impasses ? Car, examinant l'inlassable guerre qui a opposé les tenants de la sincérité (Rousseau, Leiris, Sartre) à leurs détracteurs (Molière, Laclos, Dostoïevski, Gary, Perec), on aperçoit se profiler une autre définition de ce qu'est la littérature. En toute mauvaise foi : ne serait-ce donc pas ainsi que les œuvres se présentent à nous et se jouent de nous ? C’est-à-dire en s’inscrivant dans une structure qui n’est ni le mensonge ni la vérité, mais leur mélange incertain. Qui affirme en niant et qui dément en proclamant. Sommes-nous pourtant prêts à accepter que tout discours échappe à ce qu'il est tout en continuant de l'être, à admettre que la littérature ne produise qu'une vérité, parfois contradictoire, et non la vérité ? Percevoir la manière dont l'œuvre pose la mauvaise foi, la suscite et la défie, c'est approcher ce qui constitue sa matière même, tant le moteur de ses intrigues que sa métaphysique implicite ou explicite. Mais c'est aussi repenser son rapport au lecteur, au réel et au savoir. Car il y a un paradoxe commun au menteur et au sincère que seule la mauvaise foi permet de décrire en s'arrachant à nos routines intellectuelles.