Empowering Citizens, Engaging the Public: Political Science for the 21st Century

این کتاب اولین مطالعه جامعی است که به بحث های جاری در مورد پراکندگی علوم سیاسی، ارتباط مشکوک و قطع ارتباط با عموم مردم پاسخ می دهد. این مقاله پیامدهای این بحث را بررسی می‌کند که علوم سیاسی باید بیشتر موضوع محور، مرتبط‌تر و قابل درک‌تر برای «مخاطبان» باشد. پیامدها شامل تحول فرهنگ مشارکت عمومی، به چالش کشیدن تمایلات به سمت حکومت دروغگوها، و تاکید بر نقش موضوعات "بزرگ" در آموزش و پژوهش آکادمیک است، که مورد دوم به عنوان مناطقی شناخته می شود که فرسایش شدید دموکراتیک در آنها رخ می دهد - مانند افزایش درآمد. و نابرابری های ثروت که دموکراسی را به سمت پلوتوکراسی سوق می دهد، تغییرات همه جا حاضر که باعث ناامنی و تجاوز می شود، تعصب نژادپرستانه که جوامع را قطبی می کند، و استراتژی های ضد تروریسم که آزادی های مدنی را زیر سوال می برد.
علوم سیاسی باید با تحقیقات عمیق و روایات عمومی قابل دسترس، از جمله مفاهیم هنجاری راه‌حل‌محور، پیش از موضوعات دیگر، به این مشکلات مبرم رسیدگی کند. این نیاز توجیه نهایی را برای تکامل رشته ای فراهم می کند که در آن مشکلات بر روش ها و ارتباط عمومی بر تخصص های پیچیده اولویت دارند.

This book is the first comprehensive study to respond to the ongoing debates on political sciences’ fragmentation, doubtful relevance, and disconnect with the larger public. It explores the implications of the argument that political science ought to become more topic-driven, more relevant and more comprehensible for "lay" audiences. Consequences would include evolving a culture of public engagement, challenging tendencies toward liars’ rule, and emphasizing the role of “large” themes in academic education and research, the latter being identified as those areas where severe democratic erosion is occurring – such as escalating income and wealth disparities pushing democracy towards plutocracy, ubiquitous change triggering insecurity and aggression, racist prejudice polarizing societies, and counter-terrorism strategies subverting civil liberties.
Political science needs to address these pressing problems ahead of other issues by in-depth research and broadly accessible public narratives, including solution-orientated normative notions. This need provides the final justification for evolving a discipline where problems would take priority over methods and public relevance over sophisticated specialization.